Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2017

Το βραβείον «Οσκαρ Οικονομίας» στην Ελλάδα το 1971 και το 1972 !

Το βραβείον «Οσκαρ Οικονομίας»  στην Ελλάδα το 1971 και το 1972 !

ΟΣΚΑΡ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ


Από το 1962 οι Οικονομικοί Τάιμς (Financial Times) του Λονδίνου είχαν καθιερώσει βραβείο Όσκαρ στην χώρα που είχε τις καλύτερες οικονομικές επιδόσεις, οι εξεταζόμενες χώρες ήταν όλες οι χώρες της γης, και τον έλεγχο τον ενεργούσαν οικονομολόγοι και σχολιαστές, υπό την προεδρία ειδικού επιστήμονα και οικονομολόγου που εμφανιζόταν με το ψευδώνυμο «Λόμπαρντ», πίσω από αυτό το ψευδώνυμο κρυβόταν ο κορυφαίος οικονομολόγος G Gordon Tether .

ΠΟΥ ΑΠΟΝΕΜΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΟΣΚΑΡ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

1967 στην Ιαπωνία
1968 στην Αυστραλία
1970 στην Φιλανδία
1971 στην Ελλάδα
1972 στην Ελλάδα
1973 στην Αυστραλία.

Η Ελλάς ετιμήθη δύο φορές με το ως άνω βραβείον. Μια για το έτος 1971 και άλλη μια για το έτος 1972. Ας σημειωθή ότι: Οι Financial Times από το 1967 αντιμάχονταν το καθεστώς των συνταγματαρχών της Αθήνας, γι αυτούς η οικονομική επιτυχία της Χούντας των Αθηνών ήταν όπως οι ίδιοι έλεγαν most unpopular success story!

Το φύλλον 10-1-1972 των ΤΙΜΕΣ του Λονδίνου έγραψε:

«… απονεμήθηκε στην Ελλάδα, διότι επέτυχε ταχεία ανάπτυξη, υγιές ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών και σχεδόν την καλύτερη αντιπληθωριστική πολιτική του έτους1971.»

Κατά την δεύτερη βράβευση για το έτος 1972, η Ελλάδα κατατάχθηκε , για πρώτη φορά, στην Ομάδα των Χωρών υψηλού εισοδήματος, για την καλύτερη καθολική ( σε όλους τους τομείς all- round), οικονομική επίδοσή της, μεταξύ όλων των Χωρών του Κόσμου. Το δικαιολογητικό βραβεύσεως ήτο το ακόλουθο:

 « Το πρώτο βραβείο των Χωρών υψηλής αυξήσεως του εισοδήματος, απονέμεται στην Ελλάδα, για την επίτευξιν ενός ρυθμού αναπτύξεως 8,5%, με παράλληλη ισχυρή θέση ως προς την νομισματική σταθερότητα»

Λίαν σημαντικόν επίτευγμα για το οποίον απέσπασε δίκαια τον έπαινο του Ο.Ο.Σ.Α  - Την δευτέρα θέση κατέλαβε η Γαλλία και την τρίτη η Αυστραλία.

(Financial Τιμές 15-1-1973 και Ελληνικές εφημερίδες 17-1-1973)




ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ Ο.Ο.Σ.Α

Τα ευνοϊκά αποτελέσματα, τα οποία επέτυχε η Ελλάς εις τον αγώνα κατά του πληθωρισμού, εν αντιθέσει με την γενίκευσιν του πληθωρισμού εις το εξωτερικόν, οφείλονται άνευ αμφιβολιών, εις την ασκηθείσαν πολιτικήν εις το θέμα ημερομισθίων και μισθών. Επετεύχθη η συγκράτησις των μέσων ονομαστικών αυξήσεων εντός των ορίων της αυξήσεως της παραγωγικότητος, παράλληλα με την συγκράτησιν των τιμών των αγαθών ευρείας καταναλώσεως. Η επιτυχία εις τον τομέα αυτό τη Ελλάδος, υπήρξε μεγαλυτέρα εκείνης, την οποίαν επέτυχον αι περισσότεραι χώραι- μέλη του Ο.Ο.Σ.Α


ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΟΗΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.

Σε όλα τα σχετικά δημοσιεύματα της Επιτροπής, η επίδοσις της Ελλάδος τόσο βραχυχρονίως όσο και μακροχρονίως υπήρξε εντυπωσιακή. Η Ελλάς στον σχετικό συγκριτικό πίνακα του Γενικού Γραμματέως του ΟΗΕ, καταλαμβάνει την 2α θέση μετά την Ιαπωνία, ως προς τον ρυθμόν αυξήσεως του ΑΕΠ, κατά το 1970.

Το ΑΕΠ της Ελλάδος, συνεχίζει την ταχεία ανοδική πορεία του, με ρυθμόν εντός του 1972 το 8,5%. Η άνοδος των τιμών περιορίσθηκε κάτω του 4%.

Η θεαματική αύξησις των εξαγωγών έφθασε το 40% με βελτίωσιν του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟΥ ΤΑΜΕΙΟΥ.


Στην ετησία έκθεση του 1970 χαρακτηρίζεται η δημοσιονομική πολιτική της Ελλάδος ως «υπόδειγμα για κάθε χώρα». Διά πρώτη φορά η Ελλάς ωρίσθηκε από το Δ.Ν.Ταμείο, ως αποδέκτης ειδικών τραβηκτικών δικαιωμάτων (SDR), αξίας 16 εκατομμυρίων δολλαρίων, με ανταλλαγή ισοπόσου μετατρέψιμου συναλλάγματος.(Προνόμιο Χώρας μόνο με ισχυρή οικονομική θέση.)

Η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε με ετήσιο ρυθμό 13,5%. Ήτο ο υψηλότερος όλων των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, πλην της Ιαπωνίας.



ΠΗΓΗ: http://www.epixirimatias.gr/2010/12/1971-1972.html


ΛΟΙΠΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ


Αύξησις επενδύσεων Παγίου Κεφαλαίου στην Βιομηχανία 14,5% ετησίως.

Σε ολόκληρη την οικονομία αύξηση 12%. Εσημειώθη αλματώδης αύξησις των εξαγωγών. Επραγματοποιήθησαν σημαντικές διαρθρωτικές μεταβολές.

Εμηδενίσθη σχεδόν η ανεργία λόγω πλήρους εξασφαλίσεως της απασχολήσεως του εργατικού δυναμικού της χώρας, με παράλληλον μηδενισμόν της μεταναστεύσεως Ελλήνων στο εξωτερικό.

Επίσης ο τουρισμός ηυξήθη και υπερέβη κάθε προσδοκία.


Μερικά έργα υποδομής στον τουρισμό:

- Κατασκευάστηκαν σύγχρονοι μεθοριακοί σταθμοί (Καστανιές, Κούλας, Εύζωνοι, Νίκη, Πάτρα).
- Έργα συντήρησης αρχαίων θεάτρων
- Ηλεκτροδότηση αρχαιολογικών χώρων
- CAMPINGS στις πόλεις :
Αλεξανδρούπολη,
Καβάλα,
Θερμαϊκού,
Ακτών Ολύμπου,
Παγασητικού,
Καμένα Βούρλα,
Πευκιά Ξυλοκάστρου,
Ίσθμια
- Λιμάνια θαλαμηγών :
Θεσσαλονίκη,
Βουλιαγμένη,
Ζέα,
Ρέθυμνο,
Ρόδο.
- Αξιοποίηση σπηλαίων Δυρού Μάνης.
- Έργα βελτιώσεως Υδροθεραπευτηρίων :
Παγασών,
Υπάτης,
Θερμοπυλών,
Βούρλων,
Κυλλήνης,
Καϊάφα.
- Έργα οδοσήμανσης
- Διαμόρφωση παραλίας Καβάλας.
- Διαμόρφωση Ξενία Δράμας και Αγ Βαρβάρας Δράμας.
- Πλαζ Θεσσαλονίκης
- Έργα στο Σέιχ Σου (υπαίθριο Θέατρο).
-------------------


Περιοριζόμεθα εις τα ως άνω, χάριν συντομίας. Παρόμοιες κριτικές υπάρχουν και έχουν δημοσιευθεί από Τράπεζες με διεθνή κύκλο εργασιών, από οικονομικάς οργανώσεις και διάφορα ιδρύματα, από συνδέσμους βιομηχάνων εξωτερικού, από Πανεπιστήμια του Εξωτερικού κλπ π.χ.


Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΊΔΑ των Βρυξελλών «Αζάνς Εκόνομικ & Φινασιέρ» στην πρώτη σελίδα της στις 24/1/1973 μς σχόλιο του υποδιευθυντού της κου Καρόν γράφει « ……δικαίως απονεμήθηκε το βραβείον ΟΣΚΑΡ της οικονομίας στην Ελλάδα, αφού εκτός από τον αξιοσημείωτον υψηλό ρυθμό οικονομικής αναπτύξεως, κατόρθωσε παράλληλα να διατηρήση, σε ζηλευτό βαθμό , την νομισματική της σταθερότητα………».
Το εν λόγω άρθρον αναδημοσιεύτηκε στον «Ελεύθερος Κόσμος» της 31/1/1973.
-------

 ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ

ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1946-1950 (Λαϊκό Κόμμα κλπ)
Ετήσιος ΜΟ 2.726 εκατ δρχ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1950-1952 (Φιλελεύθεροι κλπ)
Ετήσιος ΜΟ 3.372 εκατ δρχ


ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1952-1955 (Ελληνικός Συναγερμός)
Ετήσιος ΜΟ 1.883 εκατ δρχ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1955-1963 (ΕΡΕ)
Ετήσιος ΜΟ 2.686 εκατ δρχ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1963-1967 (ΕΚ, Αποστάτες)
Ετήσιος ΜΟ 6.222 εκατ δρχ


ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-1974 (Δικτατορία)
Ετήσιος ΜΟ 12.744 εκατ δρχ


ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1974-1979 (ΝΔ)
Ετήσιος ΜΟ 12.437 εκατ δρχ

ΕΞΑΓΩΓΕΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ ΕΞΑΓΩΓΩΝ

Βάσει στοιχείων ΙΟΒΕ

Το 1963 (ΕΡΕ) 55 εκατ δολ 7,5% του συνόλου των εξαγωγών.
Το 1966 (ΕΚ – Αποστάτες) 72 εκατ δολ 18% του συνόλου των εξαγωγών.
1974 (Δικτατορία) 1.160,6 εκατ δολ 65,4% του συνόλου των εξαγωγών.
1978 (ΝΔ) 2.021,9 εκατ δολ 67,4% του συνόλου των εξαγωγών.

Τα ΔΝΤ στην έκθεση του Μαΐου 1975 σελ 1, 76 και 81 γράφει:
«Οι εξαγωγές βιομηχανικών προιόντων , μεταξύ των ετών 1968 και 1973 πολλαπλασιάστηκαν….. Η βιομηχανία έγινε ο μεγαλύτερος παραγωγικός τομέας της ελληνικής οικονομίας. Έτσι συντελέστηκε υγιής και εξωστρεφής εκβιομηχάνιση …… Οι εξαγωγές σημείωσαν αλματώδη αύξηση……….».

ΠΗΓΗ : «Η βιομηχανία στην Ελλάδα» του Γ. Π. Δράκος
-----------------
ΜΕΣΟΣ ΕΤΗΣΙΟΣ ΡΥΘΜΟΣ ΑΥΞΗΣΕΩΣ (Μ.Ε.Ρ.Α.) ΠΑΡΑΛΛΗΛΩΝ ΕΠΕΝΔΥΣΕΩΝ

ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1967-1973 Μ.Ε.Ρ.Α. 10,9%
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1975-1981 Μ.Ε.Ρ.Α. (ΝΔ) 0,2% ελάττωση Μ.Ε.Ρ.Α. 54,5 φορές
ΠΕΡΙΟΔΟΣ 1982-1989 Μ.Ε.Ρ.Α. (ΠΑΣΟΚ) 0,3% ελάττωση Μ.Ε.Ρ.Α. 36,3 φορές

Οι παράλληλες επενδύσεις αφορούν όλους τους τομείς οδοποιία, παιδεία, βιομηχανία, σιδηρόδρομους, λιμάνια, αεροδρόμια μουσεία, πρόνοια , ύδρευση, υγεία κλπ
----------------

ΚΑΜΠΥΛΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ




ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΗΣ ΚΑΜΠΥΛΗΣ:
http://e-roosters.blogspot.gr/2010/09/blog-post_27.html

===============

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Η Αγγλοκρατία και ο Σεφέρης

Η Αγγλοκρατία και ο Σεφέρης

ΠΗΓΗ: http://ristorante-verona.blogspot.gr/2017/03/blog-post.html

Ο Σεφεριάδης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1900 και έγινε παγκόσμια γνωστός ως ποιητής, βραβευμένος, μάλιστα, με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1963. 

Το 1940 διατηρούσε στενή σχέση με μέλη της Ιντέλλιτζενς Σέρβις στην Αθήνα, ιδιαίτερα με τον πράκτορα της Ιντέλλιτζενς Σέρβις και υπάλληλο της Αγγλικής Πρεσβείας Νίμικ. Η σχέση του με την αγγλική πρεσβεία στην Αθήνα εξηγεί και την εμπλοκή του στη δικτατορία Μεταξά. Κατείχε μάλιστα νευραλγική θέση στο καθεστώς, αυτήν του Διευθυντή της Διεύθυνσης Εξωτερικού Τύπου. Ο ίδιος μαρτυρά ότι ο αρχηγός της Ιντέλλιντζενς Σέρβις στην Ελλάδα, Ντέιβιντ Μπάλφουρ «καθοδηγούσε» την ελληνική κυβέρνηση.

Ως άνθρωπος των Άγγλων είχε ιδιαίτερη μεταχείριση και έτσι η είσοδος των Γερμανών στην Αθήνα (Απρίλιος 1941) τον βρίσκει στην Κρήτη, και όταν στις 20 του Μαΐου 1941 πέφτουν οι πρώτοι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές στην Κρήτη, ο Γ. Σεφέρης βρίσκεται ήδη μακριά, στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Επιστρέφει στην Αθήνα στις 22 Οκτωβρίου 1944, δέκα μέρες μετά την αποχώρηση των Γερμανών.

Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, τη μισθοδοσία της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης και του Διπλωματικού Σώματος είχε αναλάβει το Λονδίνο. Έχει λοιπόν ιδιαίτερη σημασία το τι λέει ο ίδιος για τους ανθρώπους της δικτατορίας Μεταξά, τον Βασιλιά Γεώργιο και τους άλλους υποτελείς στην Αγγλία πολιτικούς της εποχής. Πρώτον, διότι τους γνώριζε πάρα πολύ καλά και, δεύτερον, διότι ανήκε στο ίδιο στρατόπεδο. 

Θα παραθέσουμε πολιτικές αναφορές και σχόλια που κάνει ο Γ. Σεφέρης από την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου μέχρι την επιστροφή του στην Αθήνα από έργα που έγραψε τη συγκεκριμένη περίοδο, δηλαδή, το «Πολιτικό Ημερολόγιο Α΄1935-1944» που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του το 1979, οι «Μέρες Δ΄ 1 Ιανουαρίου 1941 - 31 Δεκεμβρίου 1944» που εκδόθηκε το 2007, το «Χειρόγραφο Σεπ. ΄41» που εκδόθηκε το 1972, το «Τετράδιο Γυμνασμάτων Β΄» που εκδόθηκε το 1971 και το «Ημερολόγιο Καταστρώματος Β΄» που εκδόθηκε το 1944.

Για τους πολιτικούς της εποχής του γράφει ότι:  είναι «οι ελεεινοί», που ζουν«παπαρδελίζοντας» ενώ η πολιτική είναι ένα «κούφιο ζωντανό»
Συχνά κάνει σχόλια επί προσωπικού επιπέδου, χωρίς κριτική στην πολιτική θέση γενικά, αλλά όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την προσωπικότητα του καθενός. Για παράδειγμα: «ο Σοφούλης που τον πρωτοείδα στην Πρεσβεία, βγαίνοντας από την ορκωμοσία μού μοιάζει ένας αστός της επαρχίας, με τα νερά του κάμποσο χαμένα» και λίγο πιο κάτω μιλάει για τους «δύο ελεεινούς ναυάρχους που στον απληροφόρητο κοσμάκη παρουσιάζονται σαν άνθρωποι πυγμής»«ανθρώπινες χαλκομανίες που λέγονται άρχοντές μας» (εννοεί τον Τσουδερό), «ένα κουβάρι από σκουλήκια»«πολιτικατζήδικα τερτίπια, μικρά και τριμμένα» όταν αναφέρεται σε πράξεις υπουργών. 

Αλλού αναφέρεται για ένα βράδυ που πήγε στο ''Σέπαρντ'' ότι ήταν εκεί «και οι διάφορες τσούλες της πολιτικής», ότι «είναι όλοι για κλάματα» και η«σημερινή κουζίνα» είναι η πολιτική του Παπανδρέου. «Η μερμηγκοφωλία της ΄Μπρετάνιας΄ εξακολουθεί να παραπατά χωρίς απόφαση» και «σε πιάνει η βρώμα από το λαιμό», με την «κοινωνία των ικετών» και τους «ηλίθιους [που]κρατούν τα πόστα».

Για το βασιλιά Γεώργιο λέει ότι είναι «άνθρωπος με νοημοσύνη ασφαλώς, αλλάχωρίς ρίζες στον τόπο, χωρίς πνοή, χωρίς ακτινοβολία, έρημος, αδιάφορος,απομονωμένος από το χαρακτήρα του και τις ατυχίες της ζωής του, έκαμε τίμιες εκλογές, και, μόλις σκόνταψε στις πρώτες δυσκολίες, βολεύτηκε και κόλλησε στην πιο εύκολη λύση: τη δικτατορία»(Αναφέρεται στην δικτατορία Μεταξά).

Γεώργιος ο Β και Μεταξάς, τα όργανα των Άγγλων στην Ελλάδα

Για το Μεταξά γράφει: 
«το μόνο λαϊκό στήριγμα του Μεταξά ήταν η κούραση του κόσμου. Δεν είχε λαό μαζί του, ούτε τώρα, ούτε παλαιότερα».


Στις 29 Ιανουαρίου, πεθαίνει ο Μεταξάς. Ο Γιώργος Σεφέρης μιλάει στα γραπτά του για όλους τους πολιτικούς που βρίσκονται στο Υπουργείο Εξωτερικών. Συγκεκριμένα, λέει ότι είναι «μωροφιλόδοξοι, βλάκες, άνθρωποι που ήταν κίτρινοι από το φόβο τους όταν πήγαινε να ξεσπάσει η καταιγίδα, κάνουν τον παλικαρά, και κορδώνουνται, και θέλουν να βρίσκουνται ολοένα στο προσκήνιο, τώρα που άλλοι πολεμούν και τους προστατεύουν».

Για το θάνατο του Μεταξά κάνει την αναφορά «πέθανε ο Μεταξάς… και μας άφησε την κοπριά του».

Τον Μάρτιο του 1941 ο Σεφέρης βρίσκεται ακόμη στην Αθήνα και στο ημερολόγιό του παραθέτει χαρακτηρισμούς πολιτικών όπως «πρόσωπα πεθαμενατζήδων, ωχρά και κίτρινα. Νευρικές φυσιογνωμίες χαρτοπαίχτη προς την αυγή, όταν έχει ρίξει την τελευταία του δεκάρα στο τραπέζι».

Στις 6 Απριλίου σημειώνεται η γερμανική εισβολή στην Ελλάδα. Δέκα ημέρες μετά, στις 16 Απριλίου, έχουμε την απόφαση της ελληνικής κυβέρνησης να εγκαταλείψει την Ελλάδα.

Στις 21 Απριλίου υπογράφεται η συνθηκολόγηση του ελληνικού στρατού και στις 23 ο βασιλιάς και ο Εμμ. Τσουδερός φεύγουν για την Κρήτη, ήδη από τις 17 και 18 του Απριλίου είχαν φύγει οι πρίγκιπες και οι πριγκίπισσες. «Ο βασιλιάς Γεώργιος με τον Τσουδερό και το Βρετανό πρεσβευτή Πάλαιρετ αναχωρούν με βρετανικό υδροπλάνο για την Κρήτη τα χαράματα της 23ης Απριλίου».

Ο Γ. Σεφέρης ενημερώνει τον υπουργό του, το Θ. Νικολούδη, πως σκοπεύει να φύγει μαζί με την κυβέρνηση. Αυτός μετά βίας θα τον πάρει μαζί του και έτσι ο Γ.Σεφέρης και η Μάρω, η γυναίκα του, θα δυσκολευτούν μέχρι να φύγουν.

Ο Σεφέρης περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στο υπουργείο. «Σε τέτοιες ώρες ούτε μια γενναία χειρονομία εδώ. Ο Νικολούδης γυρίζει από το Στρατηγείο σα να γυρίζει από ξόδι» και μερικές μέρες μετά, στις 16 Απριλίου γράφει: «Στην κυβέρνηση νεύρα. Κανένας ψύχραιμος άνθρωπος. Δεν ξέρουν καλά-καλά γιατί φεύγουν και τι θα κάνουν εκεί που θα πάνε. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο, καμιά προετοιμασία. Ο αγέρας της Κρήτης είναι γι΄αυτούς βραχνάς. Ο υπουργός λογαριάζει πως θα κουβαλήσει τις δεκαπέντε τόσες κασέλες του, υπηρέτριες και τα ρέστα. Για την Υπηρεσία δε φροντίζει κανείς».

Στις 22 Απριλίου το ζεύγος Σεφέρη φθάνει στην Κρήτη, στα Χανιά, όπου εργάζεται ως γραμματέας του Νικολούδη. Επισημαίνει ότι «κάνει εντύπωση η έλλειψη κάθε πολεμικής προετοιμασίας εδώ. Η κυβέρνηση δεν έκαμε τίποτε. Ήταν το φυσικό της. Αλλά οι Άγγλοι;». 

Ο Εμμ. Τσουδερός στη νέα του κυβέρνηση κάνει υπουργούς ανθρώπους της κυβέρνησης του Μεταξά, όπως τον  Κ. Μανιαδάκη, τον Κ. Κοτζιά, το Θ. Νικολούδη, το Δ. Δημητράτο. Ο Γ. Σεφέρης αναφέρει σχετικά «οι παλιοί στυλοβάτες του καθεστώτος που είχαν εξαφανιστεί, ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια».

Τον Μάιο του 1941 λαμβάνει χώρα η μάχη της Κρήτης. Στις 20 αρχίζει η ρίψη Γερμανών αλεξιπτωτιστών στο νησί και την ίδια μέρα ο Γ. Σεφέρης φτάνει στην Αλεξάνδρεια. Το ίδιο, φυσικά, και η κυβέρνηση και ο βασιλιάς που έφυγαν μόλις άρχισε η μάχη της Κρήτης και στις 23 Μαΐου έφτασαν στην Αλεξάνδρεια.

Οι ίδιοι οι πολιτικοί "έδωσαν" τη μεγαλόνησο: «αλλά δεν ήθελαν να κρατήσουν την Κρήτη, δεν ήθελαν τα νησιά, δεν ήθελαν τίποτε. Τ΄ άκουσμα μονάχα του Γερμανού τούς νέκρωνε τα νεύρα και οι περισσότεροι που ήρθαν μαζί μας δε γυρεύουν τίποτε άλλο παρά να πετύχουν μιαν ήσυχη γωνιά στο εξωτερικό για να περάσουν τις μέρες του πολέμου».

Η ''εξόριστη κυβέρνηση'' στο Κάϊρο

Ακολουθεί σχόλιο για τη φυγή της κυβέρνησης από την Κρήτη «μα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε η κυβέρνηση εδώ, αφού δεν είχε σκοπό να μείνει. Τώρα είναι ελεεινό να βλέπει ο κόσμος αυτή την ατμόσφαιρα φυγής».

Για τη βασιλική οικογένεια αναφέρει για τις μέρες που ταξίδευε στο πλοίο μαζί τους ότι «είναι και όλο το πριγκιπολόι που περνοδιαβαίνει ακατάπαυτα μπροστά σου. Διάφοροι ρωτιούνται αν πρέπει κάθε φορά να υποκλίνονται». «Πλάι μας μαζεύτηκε σιγά-σιγά η βασιλική οικογένεια, πρίγκιψ Γεώργιος και πρ. Μαρία στην αρχή, ο Παύλος κι έπειτα ο Βασιλιάς. Μιλούν μεταξύ τους αγγλικά, γαλλικά και λίγα ελληνικά, κάποτε. Θα είμαστε, υποθέτω, γι αυτούς, οι ιθαγενείς». Για το ταξίδι της οικογένειας στο Λονδίνο σχολιάζει: «μεθαύριο θα πάνε στο Λονδίνο ο Βασιλιάς και οι τραπεζίτες. Θα φροντίσουν να είναι “προ παντός μετριόφρονες” και θα συνεχίσουν την πολιτική των υψηλών συγγενειών ή της κατεργαριάς. Ας πάνε στο καλό μία ώρα αρχύτερα».

Η βασιλική οικογένεια

Όπως αναφέρει και ο Πρ. Παπαστράτης «η βασιλική οικογένεια και η κυβέρνηση αποφασίζουν να ταξιδέψουν κάνοντας το γύρο της Αφρικής,δηλώνοντας ότι δεν βιάζονται και ότι ήθελαν να έχουν τις οικογένειές τους μαζί. Τελικά ο βασιλιάς και η κυβέρνηση Τσουδερού φτάνουν στην Αγγλία στις 23/9/1941 τρεις μήνες περίπου από τότε που αποχώρησαν από το Κάιρο».


Στις 16 Δεκεμβρίου 1942 ο Γ. Σεφέρης γράφει στο ημερολόγιό του για τους Άγγλους ότι γι αυτούς «δεν λογαριάζουμε περισσότερο από τους τρόφιμους ενός στρατοπέδου προσφύγων, και τους δικούς μας ταγούς τους κυβερνά πάντα ο φόβος μην προκαλέσουν δυσμένειες…»

Οι Άγγλοι χρηματοδοτούν και οργανώνουν το ΕΑΜ

Ο Σεφέρης ασκεί κριτική για τα όπλα που δίνουν οι Άγγλοι στο ΕΑΜ στη Σάμο, «οι Άγγλοι αρνιούνται να δεχτούν την πρόταση της κυβέρνησης να στείλει αξιωματικό και να κάνει ταχτική στρατολογία και δίνουν όπλα στους αντάρτες, όλους ΕΑΜίτες  που από 500 στις μέρες της κατοχής έγιναν τώρα καθώς λένε, 2.000. Και οι ασυναρτησίες πληρώνουνται ακριβά, όπως πληρώνουμε τώρα την ασυνάρτητη οργάνωση του ανταρτοπόλεμου στην Ελλάδα. Ρωτιέται κανείς γιατί δεν τους τα χτυπάει στα μούτρα Βασιλιάς και Κυβέρνηση, αφού μας έχουν καταντήσει στο τελευταίο σκαλί του εξευτελισμού»


Για τα Τάγματα Ασφαλείας όμως έχει άλλη άποψη, ότι: «δεν πρέπει να ξεχνούμε πως είναι πατριώται αξιωματικοί σ΄ αυτά (Διάμεσης, Δερτιλής)».

Για τη σφαγή του 5/42 και του Δημητρίου Ψαρρού γράφει: 

«Τον Ψαρρό τον έγδαραν για να μαρτυρήσει που έχει κρυμμένες τις λίρες.Τους ανθρώπους που έπιασαν μαζί του τους ξέκαμαν σιγά σιγά βιδώνοντάς τους βίδες στους κροτάφους. Διηγούνται και άλλα περιστατικά αυτού του περιβολιού των βασανιστηρίων: ρίξιμο ανθρώπων σε ξεροπήγαδα κι έπειτα ασβέστη και νερό. Αργοί ακρωτηριασμοί. Τη μια μέρα με διακοπές. Σταμάτημα ως την άλλη μέρα. Και συνέχεια με τον ίδιο ρυθμό, όσο να θάψουν τον μισοπεθαμένο, που ανασαίνει ακόμη. Σκηνές όπου οι άβγαλτοι υποχρεώνουνται να δώσουν κι αυτοί μια μαχαιριά στο νεκρό για να μοιραστούν την ευθύνη του αίματος. Ξεκοιλιάσματα και τύλιγμα των άντερων στα κεφάλια των θυμάτων… αυτά λένε οι μισοί που υπέγραψαν το «εθνικό συμβόλαιο» του κ. Παπανδρέου, εναντίον των άλλων μισών που υπέγραψαν επίσης το «εθνικό συμβόλαιο» του κ. Παπανδρέου. Οι μισοί, καθώς λένε οι άλλοι μισοί, τα έκαναν αυτά. Και μπροστά σε τούτη τη φρίκη που βεβαιώνουν πως είναι ολόγυμνη η αλήθεια, παζαρρεύουν, ραδιουργούν, λογαριάζουν θέσεις και υπουργεία. Και όλα μπερδεύουνται, και όλα θολώνουν και χάνουνται σ΄ ένα βραχνά. Στο μεταξύ τα μικρά παιδιά, οι έφηβοι στην Ελλάδα γυρίζουν τη νύχτα με τα πιστόλια και χτυπιουνται. Είμαι βουτηγμένος σήμερα, βιολογικά, ως τα ρουθούνια μέσα σ΄ αυτό το φονικό»


Για τον Εμμ. Τσουδερό:  «ξυπνώντας σήμερα το πρωί, ένα μότο για τον Τσουδερό: ΄διάλυε για να κυβερνάς΄. Το όπλο του είναι η αποσύνθεση. Κάθε του πράξη μυρίζει πτωμαϊνη» και αλλού: «βιολογικά μου κάνει την εντύπωση –ακριβώς- ενός υπέρογκου χαμωλέοντα με μαύρο καπέλο»

 Ο Παπανδρέου

Για τον Παπανδρέου 

Γράφει ότι στους δημοσιογραφικούς κύκλους τον Παπανδρέου τον αναφέρουν ως«straw-man» (αχυράνθρωπος). Επίσης ότι: «ο Παπανδρέου, φορώντας τις παρωπίδες του Καΐρου, δεν καταλαβαίνει τίποτε, ακούει ό,τι του πει ο Leeper, σα να ήταν η Αγία Γραφή, ρητορεύει και κάνει μαλαγανιές βλαχοδημάρχου». 

«Ρητορεύει σα μεθυσμένος» συνεχίζει να γράφει για τον Παπανδρέου «είναι φρίκη να σκέπτεται κανείς με πόση επιπολαιότητα κρίνουνται τα πιο σπουδαία εθνικά μας ζητήματα», «η ανικανότητα και η μυωπία των ανθρώπων που μας κυβερνούν έχει μια διαλυτική δύναμη που δεν θα το πίστευα πως είναι τόσο μεγάλη».
πηγή αποσπασμάτων

Ο Σεφέρης το  1951 τοποθετείται Σύμβουλος στην Πρεσβεία του Λονδίνου. Όπως καταμαρτυρά ο ποιητής Ντίνος Χριστιανόπουλος (το μεταφέρουμε με δικά μας λόγια):

«Υπάρχει κάτι που δεν τιμά τον νομπελίστα ποιητή μας, Γιώργο Σεφέρη. Ο Σεφέρης, πριν από το 1955, διορίστηκε πρέσβης μας στην Αγγλία. Εκείνο τον καιρό είχε δημοσιεύσει μια ποιητική συλλογή, στην οποία είχε δώσει τον τίτλο,“Κύπρον ού μ’ εθέσπισεν” (σ.σ. «Στην Κύπρο που μου ορίστηκε να ανήκω») και είναι δανεισμένος από την αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη, “Ελένη”. Η βασίλισσα της Αγγλίας, σε συνάντηση που είχε με τον Σεφέρη, με την ανάληψη των καθηκόντων του – όπου παρευρισκόταν και ο μεγάλος Άγγλος ποιητής Τόμας Έλιοτ – του εκμυστηρεύτηκε πως διαβάζει τα έργα του και της αρέσουν πολύ, αλλά την ενοχλεί ιδιαίτερα αυτός ο τίτλος. Σημειώστε πως η Κύπρος εκείνο τον καιρό βρισκόταν υπό αγγλική κυριαρχία.
 
 
Ο Σεφέρης, αντί να διαμαρτυρηθεί, έσπευσε αμέσως να αλλάξει τον τίτλο. Παρότι τα βιβλία του είχαν ήδη διανεμηθεί στα βιβλιοπωλεία, ζήτησε από τον εκδοτικό οίκο την άμεση απόσυρσή τους, όπερ και εγένετο. Κατόπιν σκίστηκαν τα πρώτα φύλλα των αντιτύπων και τυπώθηκε νέο εξώφυλλο με τίτλο, “Ημερολόγιο Καταστρώματος…”. Αυτή είναι μια πράξη αχαρακτήριστη και μη πατριωτική. Συνέβαλε βέβαια στη συνέχεια στο να τον υποστηρίξει με θέρμη η βασίλισσα στην υποψηφιότητά του για το Νόμπελ Λογοτεχνίας»

Το 1957 γίνεται πρέσβης της Ελλάδος στην Αγγλία ενώ λίγο αργότερα αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ. 
Το 1962 εγκαταλείπει την Ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο και τίθεταιεις την διάθεσιν του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών.  
Το 1963  βραβεύεται με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη Σουηδική Βασιλική Ακαδημία των Επιστημών. Το 1964 αναγορεύεται σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και τον Ιούνιο του 1965 επίτιμος διδάκτωρ του Πρίνστον. 
Η αδερφή του, Ιωάννα Σεφεριάδη, παντρεύτηκε τον Κωνσταντίνο Τσάτσο  (πρόεδρος της Δημοκρατίας 1975 - 1980), ο οποίος το 1980 έλαβε το βραβείο Κουντενχόβε - Καλλέργη.

Ο Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΔΙΝΕ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟΝ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ

Παρασκευή, 17 Μαρτίου 2017

Ο Ι. ΜΕΤΑΞΑΣ ΕΔΙΝΕ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΠΥΡΟΜΑΧΙΚΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΣΤΟΝ ΙΣΠΑΝΙΚΟ ΕΜΦΥΛΙΟ

   Στις ισπανικές εκλογές του Φεβρουαρίου του 1936, το "Λαϊκό Μέτωπο", το οποίο ήταν ένας συνασπισμός κομμουνιστών, σοσιαλιστών, αναρχοσυνδικαλιστών και άλλων αντιφασιστών, απέσπασε ποσοστό 34,3% έναντι 33,2% του Εθνικού Μετώπου.  Η επικράτηση του "Λαϊκού Μετώπου" έγινε μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας που εκδηλώθηκε με εμπρησμούς εκκλησιών, πολιτικές δολοφονίες και λεηλασίες, ενώ από την επομένη οι κομμουνιστές άρχισαν να σκοτώνουν «αντιδραστικούς», να κλείνουν αντίπαλες εφημερίδες και να βεβηλώνουν εκκλησίες. Παράλληλα, ο Στρατηγός Φράνκο μετατέθηκε εκτός Ισπανίας, η «Ισπανική Φάλαγγα» τέθηκε εκτός νόμου, ενώ παραχωρήθηκε πολιτική και διοικητική αυτονομία στην Καταλονία.  
   Στις 17 Ιουλίου ξέσπασε το κίνημα των στρατιωτικών ενάντια στην κομμουνιστική κυβέρνηση, το οποίο τελικά εξελίχθηκε στον γνωστό Ισπανικό Εμφύλιο, με τον Φράνκο, ο οποίος είχε επιστρέψει, να ηγείται των Εθνικιστών. Η κυβέρνηση του ''Λαϊκού Μετώπου'' είχε την υποστήριξη του Στάλιν και εφοδιαζόταν με όπλα και εθελοντές που προέρχονταν από την ΕΣΣΔ και την Κομμουνιστική Διεθνή.
 
  Από τον Κόκκινο Στρατό στάλθηκαν στην Ισπανία 2065 αξιωματικοί, 772 πιλότοι, 351 αρματιστές, 100 πυροβολητές, 222 γενικοί στρατιωτικοί σύμβουλοι και 204 διερμηνείς. Μαζί με αυτούς 648 αεροπλάνα, 347 άρματα μάχης, 1186 πυροβόλα, 20.486 πολυβόλα και 497.813 τυφέκια. 
Παρ' όλες όμως τις  προσπάθειες που κατέβαλε ο Στάλιν,  η νίκη των κομμουνιστών ήταν αδύνατη. Πάνω από το 80 % των Ισπανών αξιωματικών και στρατιωτών πολεμούσαν με την πλευρά των εθνικιστών. 
 
Επίσης, καθοριστικό ήταν το γεγονός ότι ο Χίτλερ προσέτρεξε στο πλευρό τους και μαζί του ο Μουσολίνι και ο Σαλαζάρ. Πενήντα χιλιάδες Γερμανοί ενταγμένοι σε διακεκριμένα σώματα, όπως η γερμανική Λεγεώνα Κόνδωρ, 150.000 Ιταλοί και 20.000 Πορτογάλοι και άλλοι πολέμησαν στο πλευρό των Ισπανών ενάντια σε κομμουνιστές και αναρχικούς. Γερμανία και Ιταλία πρόσφεραν 1.650 αεροπλάνα, 1.150 τανκς και τεθωρακισμένα, 2.630 κανόνια, 8.800 βαριά κι ελαφριά πολυβόλα, 1.430 όλμους, πάνω από μισό εκατομμύριο ντουφέκια, τεράστιες ποσότητες πυρομαχικών. Ο Στάλιν απάντησε με τη συγκρότηση επτά διεθνών ταξιαρχιών που αριθμούσαν πάνω από 40.000 εθελοντές κομμουνιστές.

Η Λεγεώνα "Κόνδωρ" στην Ισπανία
Το κύριο πρόβλημα που προέκυψε στο σοβιετικό στρατόπεδο ήταν αυτό του ανεφοδιασμού των κομμουνιστών στο ισπανικό έδαφος. Η Ρωσία δεν διέθετε ούτε πολεμικό στόλο ούτε στρατιωτικές ναυτικές βάσεις στη Μεσόγειο. Το πρόβλημα επιδεινωνόταν από το γεγονός ότι από τον Σεπτέμβριο του 1936 είχε συσταθεί στο Παρίσι από διάφορες χώρες η "Επιτροπή Mη Επεμβάσεως στον Ισπανικό Εμφύλιο Πόλεμο" με σκοπό να αποτρέψει την έξωθεν επέμβαση και αποστολή όπλων στους αντιμαχόμενους. Η Βρετανία και η Γαλλία επίσημα ακολουθούσαν πολιτική μη επέμβασης στις ισπανικές υποθέσεις.
  Ο Στάλιν έψαχνε να βρει συμμάχους για την επίλυση του προβλήματος του ανεφοδιασμού των κομμουνιστών. Αλλά ποιος θα ήταν πρόθυμος να παίξει έναν τόσο βρώμικο ρόλο; Ποιος θα εφοδίαζε με όπλα και σφαίρες τους μπολσεβίκους δολοφόνους; Ο Στάλιν βρήκε στο πρόσωπο του Ι. Μεταξά τον συνεργάτη και σύμμαχο που αναζητούσε.

Μεταξάς και Γεώργιος Β

    Όπως είναι γνωστό, ο Ι. Μεταξάς διορίστηκε πρωθυπουργός την ίδια περίπου περίοδο που άρχισε ο Ισπανικός Εμφύλιος, και σε συμφωνία με τον Βασιλιά επέβαλε στις 4 Αυγούστου 1936 δικτατορία (για τη συμμόρφωση προς την εντολή των Άγγλων -διότι περί αυτού επρόκειτο- αρκούσε η συμφωνία του Βασιλιά, δεν κατέβηκαν τανκς στους δρόμους ούτε υπήρξαν επαναστατικές ενέργειες).

  Στο μέσον του Σεπτεμβρίου 1936 ήρθε μια παραγγελία στην Ελληνική Εταιρεία Πυριτιδοποιείου-Καλυκοποιείου (ΕΕΠΚ), μετέπειτα ΠΥΡ.ΚΑΛ., Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας ήταν ο Μποδοσάκης. ,Οι Ισπανοί κομμουνιστές ζητούσαν 5.000.000 φυσίγγια.(1) Φυσικά, οι Ισπανοί κομμουνιστές ήξεραν πολύ καλά πού απευθύνονται. Ο Μποδοσάκης είχε τις απαραίτητες συστάσεις. Όταν ήταν 30 χρονών, το 1921, έφερε ένα εκατομμύριο χρυσές λίρες από τη Μικρά Ασία, αντάλλαγμα για τη στενή συνεργασία του με τον Κεμάλ Ατατούρκ.(2) Από το 1934 είχε στενή φιλία με τον Μεταξά. Μάλιστα, είχε προσλάβει στην εταιρεία τον γαμπρό του τελευταίου Μαντζούφα. Ακόμη, ο Μποδοσάκης είχε ενισχύσει οικονομικά την προ 4ης Αυγούστου πολιτική καριέρα του Μεταξά. Έτσι, όταν ο Μεταξάς απέκτησε με τον προαναφερθέντα τρόπο την εξουσία, άρχισε να ανταποδίδει στον Μποδοσάκη τις "χάρες".

   Αν και η κυβέρνηση του Μεταξά, λίγες ημέρες μετά την ανωτέρω παραγγελία, εξέδωσε βασιλικό διάταγμα που απαγόρευε την εξαγωγή όπλων και πολεμοφοδίων στην Ισπανία, συμμορφούμενη κατ’ αυτόν τον τρόπο προς τις υποχρεώσεις της ως μέλους της "Επιτροπής Mη Επεμβάσεως", ο Μεταξάς ενέκρινε αμέσως την παραγγελία παρέχοντας κάθε απαραίτητη συνδρομή.(3)

Μεταξάς και Μποδοσάκης, σε φωτογραφία εκείνης της εποχής, στα εγκαίνια νέων μονάδων της ΠΥΡΚΑΛ
  Πριν ακόμη ολοκληρωθεί η πρώτη παραγγελία, ο Μποδοσάκης έλαβε δεύτερη για 20.000.000 φυσίγγια. Για την εκτέλεση των δύο αυτών παραγγελιών, η Εταιρεία έφθασε στο ανώτατο όριο απόδοσής της, αυξάνοντας το τεχνικό προσωπικό της, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις παραγγελίες-απαιτήσεις των κομμουνιστών, δηλαδή να επιτύχει παραγωγή 400.000 φυσιγγίων ημερησίως.(4) 
Τον Οκτώβριο του 1936 οι Ισπανοί Εθνικιστές κατέλαβαν ελληνικό πλοίο που μετέφερε πολεμικό υλικό για τους κομμουνιστές: 4 συστοιχίες πυροβολικού, 4 εκατομμύρια φυσίγγια, 400 πολυβόλα, 1500 βόμβες ρίψης από αεροπλάνα (New York Times της 24ης Οκτωβρίου 1936).

  Το 1937 αυξήθηκαν οι κομμουνιστικές παραγγελίες και η εταιρεία για να αντεπεξέλθει έπρεπε να ανεβάσει την ημερήσια παραγωγή σε 1.000.000  φυσίγγια και, λίγο αργότερα, σε 2.000.000.
Για να προλαβαίνει, αγόραζε και έτοιμους κάλυκες, τους έφερνε στις εγκαταστάσεις της ΕΕΠΚ στην Αθήνα, τους γέμιζε με πυρίτιδα και αμέσως τους έστελνε στους κομμουνιστές της Ισπανίας.
Σε αυτό χρειάσθηκε τη βοήθεια του Μεταξά. Την εξασφάλισε αμέσως, χωρίς καθυστέρηση. Η κυβέρνηση διαβεβαίωσε τους προμηθευτές επισήμως, εξαπατώντας τους, ότι τα αγοραζόμενα υλικά ήταν απαραίτητα και προορίζονταν για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού. Έτσι πέτυχε να κλείσει αμέσως συμφωνίες με σουηδικά, με αυστριακά και με γερμανικά εργοστάσια για την αγορά καλύκων, βολίδων και πυρίτιδας σε πολύ μεγάλες ποσότητες.(5) 
  
Πανό με απόσπασμα από το τηλεγράφημα του Στάλιν προς τον Ισπανικό λαό: «Αντιφασίστες Ισπανοί, εμπρός για τη νίκη επί του φασισμού. Μαζί σας βρίσκεται ο ρωσικός λαός».
Ο Στάλιν είχε κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος με τον νέο του σύμμαχο και συνεργάτη. Όλα κυλούσαν ρολόι. Στο κόλπο συμμετείχε και η κυβέρνηση του Μεξικού. Τα φορτία υλικού πολέμου με τα οποία προμήθευαν τους κομμουνιστές, φορτώνονταν στον Πειραιά, ενώ και οι δύο πλευρές είχαν συμφωνήσει από πριν ότι εικονικός προορισμός θα ήταν το Μεξικό. Η κυβέρνηση του Μεξικού φρόντιζε για την έκδοση ψευδών πιστοποιητικών από τις προξενικές αρχές της.
 
Μετά τη φόρτωση στον Πειραιά, τα πλοία έπλεαν σε απόμερα νησιά του Αιγαίου, όπου «καμουφλάρονταν» και «αλλάζανε ακόμη και όνομα για να μη δώσουν υποψίες στους Ιταλούς περνώντας από τα στενά της Μεσσήνης». Εάν, πριν φθάσουν σε κάποιο λιμάνι ελεγχόμενο από τους κομμουνιστές της Ισπανίας, τα σταματούσαν, ανάλογα με το σημείο που θα τα σταματούσαν, οι πλοίαρχοι ισχυρίζονταν είτε  ότι προορισμός τους ήταν το Μεξικό, είτε ότι επέστρεφαν στην Ελλάδα.(6) Τα πλοία ανήκαν στην εταιρεία του Ντάβαρη, στην οποία συμμετείχαν ο Μποδοσάκης και ο Θεοφανίδης.
 
 Ο κύριος εκπρόσωπος και ενδιάμεσος του Στάλιν σε αυτές τις συναλλαγές ήταν ο George Rosenberg, γιος του πρώην Σοβιετικού πρεσβευτή στη Μαδρίτη Marcel Rosenberg.  Ο George Rosenberg, είχε εγκαταστήσει ένα κεντρικό γραφείο στο Παρίσι και συνεχώς επισκεπτόταν την Ελλάδα, όπου διέμενε στο ξενοδοχείο "Μεγάλη Βρετανία" στην Αθήνα. Εκεί γίνονταν οι συναντήσεις με την ελληνική πλευρά, την οποία εκπροσώπησε ο ίδιος ο Μποδοσάκης.(7)
 
   Τα χρήματα εμβάζονταν από το Παρίσι μέσω της Banque Populaire στην Αθήνα. (8) Καθόλου περίεργο, αν ληφθεί υπόψη ότι στη Γαλλία ήδη από την άνοιξη του 1936 βρισκόταν στην εξουσία το γαλλικό "Λαϊκό Μέτωπο" (στο οποίο συμμετείχαν το σοσιαλιστικό, το κομμουνιστικό και το ριζοσπαστικό κόμμα) και πρωθυπουργός ήταν ο εβραίος Λεόν Μπλουμ (Léon Blum). Η κυβέρνησή του παρείχε την κάλυψη που χρειαζόταν.
 
  Ένα άλλο πρόσωπο που εργαζόταν ως μεσάζων για τις συναλλαγές αυτές ήταν ο Εβραίος Αλβέρτο Λεβή, Ισπανός υπήκοος που ζούσε στη Θεσσαλονίκη. (9) Και ένα τρίτο σημαντικό πρόσωπο ήταν ο επίσης Εβραίος Máximo José Kahn Nussbaum, πρώην πρόξενος της ισπανικής κομμουνιστικής κυβέρνησης στη Θεσ/νίκη και από το 1937 υπεύθυνος διπλωματικών σχέσεων των Ισπανών κομμουνιστών στην Αθήνα. 

Προπαγανδιστική αφίσα των Ισπανών εθνικιστών
 Ικανοποιημένη από τις υπηρεσίες του Μποδοσάκη, η κομμουνιστική κυβέρνηση της Ισπανίας τού ζήτησε να την εφοδιάζει με πρώτες ύλες ούτως ώστε να παράγει η ίδια πολεμοφόδια στα δικά της εργοστάσια. Ο Μποδοσάκης αρνήθηκε, φοβούμενος ότι στην περίπτωση αυτή οι κομμουνιστές ίσως ακύρωναν τις παραγγελίες για έτοιμα φυσίγγια. Αλλά για να μην τους δυσαρεστήσει, έριξε μια νέα πρόταση στο τραπέζι: προσφέρθηκε να ενεργήσει ως πληρεξούσιός τους για την αγορά τυφεκίων και πυροβόλων από άλλες χώρες, παραγγέλλοντάς τα δήθεν για τις ανάγκες του ελληνικού στρατού. (10)

Ο Μεταξάς του επέτρεψε να εφοδιάζει τους κομμουνιστές με πολεμικό υλικό από τις αποθήκες του ελληνικού στρατού και με βαρέα όπλα. Τα τελευταία τα παράγγελνε από μια τρίτη χώρα, κυρίως τη Γερμανία, με εικονικό προορισμό τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Τα απαραίτητα έγγραφα γι' αυτές τις μεγάλες αγορές πολλές φορές υπογράφονταν από τον ίδιο τον Μεταξά.(11)
  Ως το φθινόπωρο του 1937 οι συναλλαγές του Μποδοσάκη με τους κομμουνιστές είχαν επεκταθεί τόσο, ώστε για τη διεκπεραίωσή τους, ο Έλληνας επιχειρηματίας ταξίδευε στο εξωτερικό τουλάχιστον μία φορά τον μήνα. Σε ένα από τα ταξίδια του αυτά, τον Νοέμβριο του 1937, βρέθηκε στη Βαρκελώνη, όπου τον είχαν μεταφέρει από το Παρίσι με απόλυτη μυστικότητα οι κομμουνιστές, για να συναντήσει τον υπουργό Στρατιωτικών της κομμουνιστικής ισπανικής κυβέρνησης. Στη Βαρκελώνη έμεινε για δύο ημέρες, ενώ η πόλη τελούσε υπό βομβαρδισμό.
 
Εκεί υπέγραψε νέο συμβόλαιο με τους κομμουνιστές για την προμήθεια πολεμοφοδίων αξίας 2.100.000 στερλινών (1.155.000.000 δραχμών) και μετά επέστρεψε στο Παρίσι και από εκεί στην Αθήνα.(12)

  Οι ενδείξεις και τα στοιχεία για την προμήθεια οπλισμού στους κομμουνιστές της Ισπανίας από την Ελλάδα, με το πέρασμα του χρόνου πλήθαιναν. Οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες συνέλεξαν στοιχεία για τις αγοραπωλησίες όπλων, τα οποία παρέδωσαν στον Φράνκο.
 Ήδη το 1937 ο Φράνκο ενημέρωσε επισήμως την ελληνική κυβέρνηση ότι οι Ισπανοί Εθνικιστές διέκειντο εχθρικά προς την Ελλάδα, λόγω του ότι μετέφερε με πλοία στους Κόκκινους όπλα και άλλα αγαθά. Από το καλοκαίρι του 1937, ο Φράνκο άρχισε να κατηγορεί ανοιχτά την Ελλάδα για παράνομη μεταφορά πολεμικού υλικού στη κομμουνιστική Ισπανία, αλλά και για την προσφορά «15 εμπείρων Ελλήνων πλοιάρχων, όπως υπηρετήσουν ως κυβερνήτες των Ερυθρών Ισπανικών πλοίων (εμπορικών και πολεμικών)».(13)
 
Ο Μεταξάς κορόιδευε και, σύμφωνα με το προαναφερθέν σχέδιο, απαντούσε ότι οι κατηγορίες ήταν αβάσιμες, διότι τα πλοία δεν είχαν φορτώσει σε ελληνικά λιμάνια και, εξάλλου, προορισμός τους ήταν το Μεξικό.(14)

Ο συνταγματάρχης Μοσκαρδό επικεφαλής των εθνικιστών στο φρούριο Αλκαζάρ με τον Heinrich Himmler. Ο αρχηγός των κομμουνιστών Καμπέγιο, μέσω τηλεφώνου, ζήτησε την άμεση παράδοση του φρουρίου αλλιώς θα εκτελούσε το γιο του Μοσκαρδό, Λουίς, που είχαν όμηρο. Ο Μοσκαρδό μίλησε με το γιο του στο τηλέφωνο και του ζήτησε να πεθάνει ως Ισπανός εθνικιστής. Το φρούριο δεν επρόκειτο να παραδοθεί. Ο Λουίς τον χαιρέτησε, φώναξε "ζήτω η Ισπανία" ενώ ο συνταγματάρχης άκουσε από το τηλέφωνο τον πυροβολισμό που σκότωσε το 16χρονο γιο του. 

Τα έγγραφα όμως που ανταλλάσσονταν μεταξύ των διαφόρων ελληνικών υπηρεσιών επιβεβαίωναν ότι η ελληνική κυβέρνηση εφοδίαζε τους κομμουνιστές. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1937 η Υπηρεσία Αλλοδαπών του υφυπουργείου Δημοσίας Ασφαλείας ενημέρωσε λακωνικά το υπουργείο Εξωτερικών ότι ο Εβραίος Αλβέρτο Λεβή, που όπως είπαμε μεσολαβούσε στις ανήθικες και παράνομες συναλλαγές με τους Κόκκινους, είχε ταξιδέψει στην Ισπανία με πλοίο που μετέφερε πολεμικό υλικό· το πλοίο είχε καταληφθεί από τους Εθνικιστές και ο Λεβή καταδικάσθηκε σε θάνατο ως λαθρέμπορος. Κατά την Υπηρεσία Αλλοδαπών, ο Λεβή ενεργούσε ως μεσάζων για την αγορά πολεμοφοδίων μεταξύ του ελληνικού κράτους και «της Ισπανικής Κυβερνήσεως των ερυθρών». (15)

  Η εθνικιστική κυβέρνηση του Φράνκο επανειλημμένως είχε διαμαρτυρηθεί στην ελληνική κυβέρνηση για την αποφασιστική της βοήθεια στους κομμουνιστές (16). Οι εθνικιστές απευθύνθηκαν στον Περικλή Αργυρόπουλο, Έλληνα πρέσβη στο Burgos (όπου έδρευε η εθνικιστική κυβέρνηση), και του παρέδωσαν ένα ντοσσιέ γεμάτο με στοιχεία που αποδείκνυαν κατ' αναμφισβήτητο τρόπο τη συνεργασία της Ελλάδας με τους κομμουνιστές. Κατόπιν αυτού, και συγκεκριμένα στις 30.5.1938 ο Αργυρόπουλος απέστειλε μια επιστολή στον Ιωάννη Μεταξά, στην οποία παρέθετε με κάθε λεπτομέρεια, τα στοιχεία, που του παρουσίασε το υπουργείο Εξωτερικών της ισπανικής εθνικιστικής κυβέρνησης. Μεταξύ αυτών ήταν και τα ακόλουθα πολύ σημαντικά: 
α) Μια φωτογραφία κρυπτογραφικού τηλεγραφήματος του αρχηγού ΓΕΝ αντιναυάρχου Αλέξανδρου Σακελλαρίου, στον Νικόλαο Πολίτη, πρεσβευτή της Ελλάδας στο Παρίσι και μια φωτογραφία επιβεβαιωτικής επιστολής, διά των οποίων ζητείτο να παρασχεθεί η απαραίτητη υποστήριξη σε έναν εκπρόσωπο του Μποδοσάκη, για την αγορά από την ΠΥΡΚΑΛ 30 πυροβόλων 155 χιλιοστών, για την παράκτια άμυνα του Σαρωνικού, τα οποία κατέληξαν στα χέρια των Ισπανών κομμουνιστών.

β) Μια φωνογραφική πλάκα, με συνομιλίες, που έλαβαν χώρα, στο Παρίσι, μεταξύ του Μποδοσάκη, του πρώην υπουργού Απόστολου Αλεξανδρή και του Νικόλαου Πλαστήρα για ανεφοδιασμούς των Ισπανών κομμουνιστών.

γ) Μια φωτογραφία εντολής του Πολιτικού Γραφείου του πρωθυπουργού, με την υπογραφή του Ιωάννη Μεταξά, με την οποία εδίδετο διαταγή στο Λιμεναρχείο για τη φόρτωση υλικού, που προοριζόταν για τους Ισπανούς κομμουνιστές.

δ) Φωνογραφικές πλάκες, οι οποίες περιείχαν συνομιλία που έγινε στο σπίτι του ιατρού Λοράνδου, φίλου (όπως τον περιγράφει ο Περικλής Αργυρόπουλος, στη μακροσκελή επιστολή του) του Ιωάννη Μεταξά και των ανθρώπων του κύκλου του, στην οδό Βουκουρεστίου στην Αθήνα και στην οποία συμμετείχε ο Ιωάννης Διάκος και αφορούσε φορτοεκφορτώσεις υλικού προς την κομμουνιστική Ισπανία.(17)

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει και κάτι άλλο που έστειλε μαζί με τα παραπάνω ο Αργυρόπουλος: μια φωτογραφία, που του έδωσε το υπουργείο Εξωτερικών του Φράνκο, στην οποία απεικονίζονταν τα πτώματα τεσσάρων Ισπανών φασιστών δολοφονημένων από ελληνικές σφαίρες, τις οποίες ο Μεταξάς και ο Μποδοσάκης είχαν πωλήσει στoυς κομμουνιστές. Από πίσω ήταν γραμμένα στα γαλλικά (γλώσσα που μιλούσε ο Μεταξάς) τα ακόλουθα:

"Στην κεντρική πλατεία της Σαλαμάνκα, σε ένα σιδερένιο στύλο, θα εκτεθεί μια μέρα το τομάρι του Μεταξά και των συνεργατών του, Διάκου, Μποδοσάκη και ΣΙΑ". (18)

 Τον ίδιο μήνα (Μάιο του 1938) η Γερμανία απαγόρευσε την εξαγωγή όπλων στην Ελλάδα λόγω του ότι γνώριζε πλέον ότι η ελληνική κυβέρνηση τα πωλούσε σε κομμουνιστές σε διάφορες χώρες, τις οποίες η Γερμανία είχε "στη μαύρη λίστα". Είχε προηγηθεί, στις 6 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς, αναφορά του Ισπανού πρέσβη στο Βερολίνο σχετικά με την "ύπαρξη μιας πολύ δραστήριας επιτροπής στην Ελλάδα η οποία φρόντιζε για τη μεταφορά όπλων από τη χώρα στους κόκκινους της Ισπανίας και την οποία συγκροτούσαν αξιωματούχοι της κυβέρνησης". Μεταξύ άλλων αναφέρει τους: Διάκο (τον γνωστό σύμβουλο του Μεταξά), Οικονομάκο (υφυπουργό Αεροπορίας), Οικονόμου, Βιτάλη, Μπόταση, Μποδοσάκη και Μανουσάκη.(19)
 
    Σε αυτή την επιτροπή, στον Μεταξά και στην αποφασιστική συνδρομή που παρείχε στους Κόκκινους είχε ήδη αναφερθεί ο πρέσβης της κυβέρνησης του Φράνκο, στην Αθήνα Romero Radigales. Αυτός παρακολουθούσε από καιρό τα τεκταινόμενα και έστελνε αποδεικτικά στοιχεία στην Ισπανία. Μεταξύ αυτών και ντοκουμέντα που αποδεικνύουν την πλαστογράφηση από τον Μεταξά εγγράφων, ώστε να διασφαλιστεί ότι τα πλοία με το πολεμικό υλικό θα έφταναν στους κομμουνιστές της Ισπανίας. Ο Radigales μάλιστα συνέταξε λίστα με τα ονόματα των πλοίων που ξεκινούσαν δήθεν για το Μεξικό και κατέληγαν στην Ισπανία. Οι έρευνες ήταν συνεχείς και αγωνιώδεις. Στις 16.11.1937 μπόρεσε να ειδοποιήσει τους Ισπανούς Εθνικιστές ότι στις 15.1.1938 θα έφτανε στην Ισπανία ελληνικό πλοίο για να παραδώσει στους κομμουνιστές το φορτίο του που αποτελείτο από: 38 τόνους ΤΝΤ, 8 τόνους πυρίτιδα και πάρα πολλά φυσίγγια. Τα παραπάνω υπάρχουν στα αρχεία του ισπανικού Υπουργείου Εξωτερικών και του Γενικού Στρατιωτικού Αρχείου της Άβιλα (AMAE-R 833.3. AGMA 2472.3 αντίστοιχα).
Όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα περιέχονται σε δημόσια έγγραφα, τα οποία φυλάσσονται σε επίσημα αρχεία και δεν είναι δυνατόν να αμφισβητηθούν ούτε έχουν ποτέ αμφισβητηθεί. Η άμεση συνδρομή του Μεταξά στους κομμουνιστές της Ισπανίας προκάλεσε αρχικά σοκ στις εθνικές δυνάμεις της Ευρώπης. Προς επίρρωση των ανωτέρω θα αναφέρουμε δύο ακόμη επιχειρήματα.

 α) Υπάρχουν  στα αρχεία του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών πολλά στοιχεία για ελέγχους που γίνονταν σε ελληνικά πλοία από τα αρμόδια όργανα για την τήρηση της συμφωνίας μη επεμβάσεως στον Ισπανικό Εμφύλιο. Αναφέρουμε ενδεικτικώς δύο περιπτώσεις: Στις 10.10.1937 επιθεωρήθηκε το πλοίο 'Αριστον, μετέπειτα Λεωνία, μετέπειτα Κίμων, το οποίο επανειλημμένως μετέφερε όπλα στους κομμουνιστές. Ο πλοίαρχος δήλωσε ότι κατευθυνόταν στη Vera Cruz στο Μεξικό. Σύμφωνα με το παραπάνω σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης επέδειξε και τα σχετικά έγγραφα που το πιστοποιούσαν. Το πλοίο, τελικά, έδεσε στην Ισπανία (ΑΥΕ 48/7/1/1). Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του πλοίου Ναυκρατούσα, το οποίο μετέφερε όπλα στους κόκκινους πάρα πολλές φορές. Σε επιθεώρηση που του έγινε στη Μασσαλία, ο πλοίαρχος δήλωσε, επιδεικνύοντας τα σχετικά πλαστά έγγραφα, ότι ο προορισμός του είναι ο Πειραιάς, ενώ ήταν η Βαρκελώνη (ΑΥΕ 48/7/1/1). Η Διεθνής Επιτροπή για την τήρηση της συμφωνίας Μη Επεμβάσεως στον Ισπανικό Εμφύλιο, επανειλημμένως έστειλε στην ελληνική κυβέρνηση επιστολές, με τις οποίες ζητούσε εξηγήσεις για την παράνομη δράση του Ναυκρατούσα, και την κατηγορούσε για παραβίαση της συμφωνίας. Η ελληνική κυβέρνηση δεν απάντησε ποτέ.

   β) Στις 27.2.1937 υπεγράφη μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Ελλάδας συμφωνία περί μεταφοράς από την πρώτη στη δεύτερη πυρομαχικών. Αυτά από την Ελλάδα μεταφέρονταν στους κομμουνιστές της Ισπανίας.
   Η βοήθεια αυτή της ελληνικής κυβέρνησης προς τους κομμουνιστές κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο, ήταν τόσο ζωτική και τόσο επίμονη, παρά τις έντονες αντιδράσεις, ώστε ο Φράνκο, μη μπορώντας να δώσει μια λογική εξήγηση γι' αυτήν την άτιμη στάση, απελπισμένος αναφώνησε: 

"Τι κακό κάναμε στην Ελλάδα και μας σκοτώνει με τα πυρομαχικά της;"

 'Έκτοτε ο Φράνκο ένιωθε αηδία για τον Ι. Μεταξά και το καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Μάλιστα, το 1948 η κυβέρνησή του εξέδωσε μία έκθεση με τίτλο: "Διεθνείς Ταξιαρχίες: Ξένη βοήθεια στους Ισπανούς Κόκκινους". Σε αυτήν αναφέρεται και στην πολύ σημαντική για τους κομμουνιστές ελληνική βοήθεια.
Το 1950 η Ελλάδα ζήτησε από την Ισπανία αποζημίωση για τα ελληνικά πλοία, τα φορτωμένα με όπλα και πυρομαχικά για τους κομμουνιστές, που είχαν καταλάβει οι Ισπανοί Εθνικιστές κατά τον Ισπανικό Εμφύλιο και τα είχαν καταστρέψει...
Την ώρα που χιλιάδες Ιταλοί Φασίστες πολεμούσαν τον μπολσεβικισμό στην Ισπανία, ο Μεταξάς συνωμοτούσε εναντίον τους με τους μπολσεβίκους του Στάλιν. 
Την ώρα που χιλιάδες Γερμανοί Εθνικοσοσιαλιστές πολεμούσαν τον μπολσεβικισμό στην Ισπανία, ο Μεταξάς συνωμοτούσε εναντίον τους με τους εβραίους τραπεζίτες.
Την ώρα που χιλιάδες Φαλαγγίτες πολεμούσαν τον μπολσεβικισμό στην Ισπανία, ο Μεταξάς συνωμοτούσε εναντίον τους με πλουτοκράτες λαθρεμπόρους.

Χιλιάδες Ευρωπαίοι πολεμώντας τον μπολσεβικισμό έχασαν τη ζωή τους από τις σφαίρες του Μεταξά, του Μποδοσάκη και της κλίκας που συνωμοτούσε με τους εβραιομπολσεβίκους στα βρωμερά υπόγεια του ξενοδοχείου της Μεγάλης Βρετανίας.
Όταν αυτοί συνωμοτούσαν, στην άλλη άκρη της Μεσογείου ένας Φαλαγγίτης απελευθέρωνε την Ισπανία με το όπλο στο χέρι, φωνάζοντας:
  
  ¡Viva la muerte! ¡Viva España!
--------------------

(1)  Β. Σωτηρόπουλος, Μποδοσάκης, Αθήνα 1985, σ. 153.

(2) http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=559185

(3)  Β. Σωτηρόπουλος, Μποδοσάκης, Αθήνα 1985, σ. 153.

(4) Ό.π., σσ. 153-154.

(5) Ό.π., σσ. 153-154.

(6) Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών (ΑΥΕ), Αθήνα: ΑΥΕ/1937/A/1/1/5: σημείωμα Δ. Καψάλη (23 Ιουλίου 1937)· Β. Σωτηρόπουλος, ό.π., σσ. 156-157.

(7) Documents on German Foreign Policy, 1918-1945 (DGFP), Λονδίνο 1951, σειρά Δ΄, τόμος 3, αρ. 117.

(8) Αρχεία βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, Λονδίνο, FO 371/21344 W15733: υπόμνημα Shuckburg, 16 Αυγούστου 1937.

(9) ΑΥΕ/1937/A/I/33/3: Υπηρεσία Αλλοδαπών προς υπουργείο Εξωτερικών, 9 Σεπτεμβρίου 1937, αρ. 75/11/4/19.


(10) Β. Σωτηρόπουλος, Μποδοσάκης, Αθήνα 1985, σ.155-156·  Ν. Πετρόπουλος, Αναμνήσεις και σκέψεις ενός παλαιού ναυτικού, Αθήνα 1966, σ. 94·

(11) Β. Σωτηρόπουλος, ό.π., σσ. 153-156· Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ), Αθήνα: Αρχείο Ιωάννη Μεταξά, Φάκελος 14: Αργυρόπουλος προς Μεταξά (Σαν Σεμπαστιάν, 30 Μαΐου 1938).

(12) Β. Σωτηρόπουλος, ό.π., σ. 157.

(13) ΑΥΕ/1937/A/I/34: υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας προς υπουργείο Εξωτερικών, 18 Αυγούστου 1937, αρ. 75/11/2/19.

(14) Αρχεία Υπουργείου Εξωτερικών (ΑΥΕ), Αθήνα: ΑΥΕ/1937/A/1/1/5: σημείωμα Δ. Καψάλη (23 Ιουλίου 1937)· Β. Σωτηρόπουλος, ό.π., σσ. 156-157.

(15) ΑΥΕ/1937/A/I/33/3: Υπηρεσία Αλλοδαπών προς υπουργείο Εξωτερικών, 9 Σεπτεμβρίου 1937, αρ. 75/11/4/19.

(16)  Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ), Αθήνα: Αρχείο Ιωάννη Μεταξά, Φάκελος 14/8

(17) Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ), Αθήνα: Αρχείο Ιωάννη Μεταξά, Φάκελος 14

(18) Γενικά Αρχεία του Κράτους (ΓΑΚ), Αθήνα: Αρχείο Ιωάννη Μεταξά, Φάκελος 14

(19). ΑΜΑΕ-R 833.3 (Αρχείο ισπανικού Υπουργείου Εξωτερικών)



Πέμπτη 16 Νοεμβρίου 2017

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΘΡΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ» επεσωρεύθησαν μυριάδες δεινά στην κοινωνίαν και μεταξύ των άλλων εγεννήθη η Τρομοκρατία!

ΠΑΝ. ΜΑΡΙΝΗΣ:

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΑΘΡΗ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ»
επεσωρεύθησαν μυριάδες δεινά στην κοινωνίαν και μεταξύ των άλλων
εγεννήθη η Τρομοκρατία!
------

Οταν ένα κράτος χάνει τον πόλεμο υπογράφει μίαν συνθηκολόγησιν και η ζωή του λαού συνεχίζεται!
Αυτό εγίνετο εξ απαρχής κόσμου έως το 1939. Τότε η Αγγλία επέβαλε στις συμμαχικές της κυβερνήσεις να μην υπογράψουν συνθηκολόγησιν και να μην συνεχίσουν να διοικούν την χώραν τους αλλά να σχηματίσουν "εξόριστες κυβερνήσεις" με έδραν την Αγγλικήν επικράτειαν! Εν τω μεταξύ τί θα εγίνετο η χώρα και ο λαός; Δεν έπρεπε να συνεχισθή η διοίκησις και η ομαλή κοινωνική ζωή της χώρας; Τί έπρεπε να γίνη; Να μεταβληθή η χώρα σε ζούγκλα; Ο λαός να κάνη χαρακίρι; Διατί τάχα το εσκέφθη αυτό η Αγγλία; Αυτή είχε κατακτήσει μυριάδες κράτη και μετά την κατάκτησιν η ζωή κυλούσε πολύ κανονικά υπό την εποπτείαν του Αγγλου Αρμοστού. Επομένως διατί εγεννήθη στους Αγγλους αυτή η ιδέα, η οποία μάλιστα εφηρμόσθη με μεγάλην σκληρότητα π.χ. ο Βασιλεύς του Βελγίου που ηρνήθη να εγκαταλείψη τον λαόν του διά να ζήση σε ένα ανάκτορον στην Αγγλίαν, μετά τον πόλεμον εθεωρήθη "εγκληματίας πολέμου" και ηναγκάσθη να παραιτηθή! Περίεργη, ακατανόητη ιδέα, προϊόν φρενικής διαταραχής; Τί έγινε στα κράτη της Ευρώπης που οι Βασιλείς και οι Κυβερνήσεις εγκατέλειψαν τους λαούς τους κι έφυγαν γιά να ζήσουν υπό την ασφάλειαν της αγγλικής επικρατείας, όπως συνέβη στην Ελλάδα; Σε ωρισμένα κράτη εσχηματίσθησαν εθνικές κυβερνήσεις από εντόπιες προσωπικότητες που εξησφάλισαν την απαραίτητον ομαλότητα της ζωής, μεταπολεμικώς οι κυβερνήσεις αυτές ωνομάσθησαν «κατοχικές κυβερνήσεις δοσιλόγων» και τα μέλη των κατεδικάσθησαν εις θάνατον διότι ήσαν «συνεργάτες του εχθρού» και δεν άφησαν την κοινωνίαν να διαλυθή! Εις άλλα κράτη, ως π.χ. στην Πολωνίαν, το κράτος και οι υπηρεσίες του εδιοικήθησαν κατευθείαν από Γερμανόν Αρμοστήν και Γερμανούς δημοσίους λειτουργούς! Βεβαίως, όλοι αντιλαμβανόμεθα το πλεονέκτημα διά την χώραν και τον λαόν να έχει κυβέρνησιν εντοπίων και όχι Γερμανών· εμείς το καταλαβαίνομε, όμως το αντίθετον επίστευε η Αγγλία και οι "εξόριστες κυβερνήσεις"! Συγχρόνως η Αγγλία και οι "εξόριστες κυβερνήσεις" εφεύρον την καινοφανή έννοιαν της «Εθνικής Αντίστασης», η οποία σημαίνει ότι θα δημιουργούνται αυτοβούλως «αντιστασιακές οργανώσεις» που θα προκαλούν βλάβην στο κατακτητήν και πολλαπλασίαν βλάβην στον πληθυσμόν! Η βλάβη που θα υφίστατο ο πληθυσμός δεν ενδιέφερε διόλου, ούτε την Αγγλίαν, ούτε τις "εξόριστες κυβερνήσεις"! Από όλες τις τότε "εξόριστες κυβερνήσεις" η πλέον απαράδεκτος, ψυχρά και αναίσθητος έναντι των δεινών του λαού, υπήρξε η ελληνική Κυβέρνησις του Καΐρου και βεβαίως ο βασιλεύς Γεώργιος που την είχε υπό το στέμμα του! Χάρις στην στυγεράν, αδιάφορον και τω όντι εθνοπροδοτικήν αυτήν Κυβέρνησιν επείνασε και κατερρακώθη ο ελληνικός λαός!

ΠΑΡΕΝΘΕΣΙΣ: Η ΠΕΙΝΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ
Η πείνα της Κατοχής ωφείλετο σε τρία αίτια:
Α) Το μέγα έγκλημα του αυστραλιανού σίτου. Ο Κορυζής είχε αγοράσει, προβλέποντας το κακό, πληρώνοντας μάλιστα προκαταβολικώς και μετρητοίς σιτάρι από την Αυστραλία, 200.000 τόννους ετησίως επί τετραετίαν. Πράγματι, η πρώτη παρτίδα έφθασε στην Αλεξάνδρειαν και εκεί παρεκρατήθη από τους Αγγλους με την σύμφωνον γνώμην της Κυβερνήσεως του Καΐρου, η οποία είπε: "Να πεινάση ο λαός να διώξη τους Γερμανούς!" Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιον στρατηγικήν σκέψιν, στίφη πειναλέων εκδιώκουν τακτικούς στρατούς!
Β) Ο εγκληματικός Αγγλικός ναυτικός αποκλεισμός που δεν επέτρεπε την άφιξη εμπορικών πλοίων από την Τουρκίαν. Μόλις έληξε ήρκεσαν 2-3 αφίξεις του "Κουρτουλού" γιά να γεμίση η Αθήνα τρόφιμα. Ο αποκλεισμός ετέλη φυσικά υπό την έγκρισιν της Κυβερνήσεως του Καΐρου, με την ιδίαν συλλογιστικήν: "Να πεινάση ο λαός να διώξη τους Γερμανούς!"
Γ) Η εγκληματική σαδιστική στάσις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ που απηγόρευσε στους αγρότες να πωλήσουν προϊόντα τους στις πόλεις. Ελάμβανε αυτό ό,τι ήθελε και δεν άφηνε καν το υπόλοιπο να πωληθή, "γιά να πεινάσουν οι πόλεις, να γίνουν κομμουνιστικές"! Αυτή η τακτική ήτο γνωστή, τόσον στους Αγγλους συνδέσμους που τροφοδοτούσαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με άφθονον οπλισμόν και με άπειρους τενεκέδες με χρυσές λίρες, όσον και στην Κυβέρνησιν του Καΐρου. Ομως ουδείς εκ των δύο αντέδρασε! Συμφωνούσαν όλοι ότι το άριστον ήτο να πεινάση ο λαός και να σκάση!  
---- 

Τίνι τρόπω εδημιουργήθη η «Εθνική Αντίσταση»;; Η Αγγλία ήλθε εις επαφήν με τα Κομμουνιστικά κόμματα των διαφόρων υπό κατοχήν χωρών και Αγγλοι σύνδεσμοι ωργάνωσαν «αντιστασιακές οργανώσεις» τροφοδοτώντας αυτές όπως είπαμε με άφθονον οπλισμόν και με άπειρους τενεκέδες με χρυσές λίρες! Τοιουτοτρόπως οι οργανώσεις αυτές επανδρώθησαν από σκληρούς Κομμουνιστές και από τα περιτρίμματα της κοινωνίας, ποινικούς, περιθωριακούς, ανωμάλους τύπους και κατσαπλιάδες! Ούτως εν Ελλάδι οι Αγγλοι ήλθον εις συμφωνίαν με το ΚΚΕ οπότε ιδρύθη το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ! Τούτο προέβαινε σε διάφορες πράξεις με σκοπόν να προκαλεί την οργήν των Γερμανών και συγχρόνως να προετοιμάζεται διά το αύριον, ούτως π.χ. εδημιουργήθησαν οι διαβόητοι Κατάλογοι της ΟΠΛΑ, οι οποίοι περιελάμβανον τους εξέχοντες πολίτες κάθε πόλεως ή χωρίου, ιατρούς, δικηγόρους, εμπόρους κλπ, οι οποίοι δεν ήσαν ΚΚΕδες και διά τούτο έπρεπε να δολοφονηθούν ώστε ολόκληρος η πολιτεία να παραμείνη ακέφαλος ώστε την στιγμήν της καταλήψεως της εξουσίας από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ να είναι αδύνατον να προβληθή οιαδήποτε αντίστασις! Η μέθοδος αυτή αποκεφαλισμού της κοινωνίας εφηρμόσθη επιτυχώς υπό της ΕΣΣΔ όταν κατέλαβε τις τρείς χώρες της Βαλτικής (Λιθουανία, Εσθονία, Λεττονία) οπότε συνέλαβε και έστειλε στα Γκούλαγκ όλους όσοι είχαν πτυχίον πανεπιστημίου! Τοιουτοτρόπως εβασίλευσε εν Ελλάδι η ανομία, το έγκλημα, η τρομοκρατία και η σαδιστική δολοφονία των «αντιδραστικών πολιτών», τουτέστιν όποιων δεν ήθελαν να εγγραφούν στο ΕΑΜ και να συμμετάσχουν στις αισχρουργίες τού κάθε σαδιστή π.χ. ο δήμιος των Αθηνών Στέφανος Λιόλιος έμεινε στην ιστορίαν του εγκλήματος χάρις στο "στομωμένο τσεκούρι" που χρησιμοποιούσε, ώστε να πρέπει να καταφερθούν πολλά κτυπήματα διά να καρατομηθή το θύμα οπότε αυτό θα ζούσε πολλή ώρα πόνου και αγωνίας! Μάλιστα, κατα την δολοφονίαν της γνωστής ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη το τσεκούρι "δεν έκανε δουλεία" οπότε η θανάτωσίς της τελικώς επετεύχθη διά στραγγαλισμού! Βεβαίως, τα αντίποινα κατά του πληθυσμού ήσαν δεδομένα, όμως αυτά τα ήθελαν όλοι, ώστε ο πληθυσμός «να μισήση τους Γερμανούς»! Ομιλώντας από το ραδιόφωνον του BBC η Κυβέρνησις του Καΐρου υπέθαλπε την «Εθνική Αντίσταση»! «Κι ένα καρφί να βγάλετε από μία εγκατάσταση του εχθρού κάνετε κάτι ωφέλιμον» έλεγαν οι τρισάθλιοι! Πολύ πρωτότυπη ιδέα στην παγκόσμιον στρατηγικήν σκέψιν και αυτή! Οτι τακτικοί στρατοί θα καμφούν από μίαν δολιοφθοράν ή από τους κατσαπλιάδες που δολοφονούσαν δύο Γερμανούς πάνω σε μία μοτοσυκλέττα στον δρόμο! Τόσον αφελής ήτο η Αγγλία και η Κυβέρνησις του Καΐρου;
Φυσικά όχι! Ουδείς ήτο αφελής, όλοι ήσαν πονηροί και δόλιοι και η εξήγησις περί της χρησιμότητος της «Εθνικής Αντίστασης» απλή! Πρώτον, διατί η Αγγλία επέλεξε να ιδρύση «αντιστασιακές οργανώσεις» από τα Κομμουνιστικά κόμματα που είχον και μικράν απήχησιν στο κοινόν και ήσαν λίαν ολιγομελή και όχι από τα μεγάλα κυβερνητικά κόμματα; Διότι το σχέδιον αλλαγής της όψεως της Ευρώπης, χάριν του οποίου εγένετο ο πόλεμος καθώς με μεγάλην μαεστρίαν έκλεισαν την Γερμανίαν στην ποντικοπαγίδα του Δάντσιχ, προέβλεπε να εγκατασταθούν παντού κομμουνιστικά καθεστώτα. Πρακτικοί λόγοι κατόπιν ωδήγησαν στην αναθεώρησιν του σχεδίου ώστε να γίνη κομμουνιστική μόνον η Ανατολική Ευρώπη. Δεύτερον, πώς θα επετυγχάνετο τούτο; Εφόσον θα παρέμενε εις τον τόπον η εθνική του κυβέρνησις, αυτή θα διέθετε ικανόν αριθμόν ενόπλων ανδρών, αστυνομίας, καραμπινιερίας και λοιπών ώστε όταν θα αποχωρούσαν οι Γερμανοί θα συνέχιζε απροσκόπτως να υπάρχη, οπότε θα ήτο αδύνατος η αντικατάστασίς της και μάλιστα από μίαν αντιδημοφιλή κομμουνιστικήν κυβέρνησιν! Όθεν η λύσις ήτο να παύση υφισταμένη η εθνική κυβέρνησις, να καταστή "εξόριστος", τουτέστιν ανίσχυρος! Οι λεγόμενες «δοσιλογικές κυβερνήσεις» ήσαν ένα μέγα εμπόδιον στην σχεδιαζομένην αλλαγήν καθεστώτος καθώς διέθεταν και αυτές τις αναλόγους ενόπλους δυνάμεις, οπότε ο καταφθάνων εις την χώραν "Συμμαχικός στρατός" ώφειλε να τίς εξοντώση πάραυτα! Τα κράτη στα οποία η διοίκησις ησκείτο απευθείας από την Γερμανίαν η κατάστασις ήτο ιδανική διότι μόλις θα απεχώρουν οι Γερμανοί, οι ένοπλοι της «Εθνικής Αντίστασης» θα κατελάμβανον ανενόχλητοι την εξουσίαν ή θα εγκαθιστούσε την κυβέρνησιν της αρεσκείας του ο καταφθάνων "Συμμαχικός στρατός" αντιστάσεως μή ούσης!
Ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Πολωνίας. Εκεί κατωρθώθη να μην σχηματισθή κυβέρνησις από εντοπίους αλλά να διακυβερνηθή η χώρα κατευθείαν από την Γερμανίαν οπότε το πράγμα ήτο απλό: ο εισερχόμενος Σοβιετικός στρατός θα εγκαθιστούσε την κομμουνιστικήν κυβέρνησιν της αρεσκείας του. Ομως υπήρχε ένα σοβαρόν εμπόδιον! Η εξόριστος κυβέρνησις στο Λονδίνον υπό τον εθνικόν ήρωα στρατηγόν Σικόρσκυ ήτο ισχυρά και έχαιρε της αγάπης του πολωνικού λαού και συνάμα ήτο ατίθασος! Οταν ο Τσώρτσιλ είπε εις τον Σικόρσκυ ότι το κομμάτι της Πολωνίας, τουτέστιν άνω του ημίσεως αυτής, που είχε καταβροχθίσει η ΕΣΣΔ δεν επρόκειτο να τής επιστραφή, αυτός αντέδρασε λέγων: «Πώς είναι δυνατόν ο πρώτος νικητής του πολέμου να εξέλθη αυτού κολοβωμένος;». Σωστή απάντησις δοθέντος μάλιστα ότι η Αγγλία και η Γαλλία εκήρυξαν τον πόλεμον στην Γερμανίαν διότι είχον υπογράψει το «Σύμφωνον εγγυήσεως της εδαφικής ακεραιότητος της Πολωνίας»! Τότε ενοχλημένος ο Τσώρτσιλ «εβούλιαξε στο Γιβραλτάρ τον Σικόρσκυ, την οικογένειάν του και τους επιτελείς του», όπως εχαρακτήρισε το γνωστόν "πεποιημένον" αεροπορικόν ατύχημα ο Στάλιν ομιλών με τον Μίλοβαν Τζίλας!
Πλέον ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωσις της Ιταλίας. Εκεί δεν υπήρξε "κατακτητής", όμως αυτό δεν ημπόδισε τους Αγγλους από τού να ιδρύσουν «Εθνική Αντίσταση»! Οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί» διέφερον από τους άλλους· καθώς δεν υπήρχε "κατακτητής" αυτοί ήσαν Αντιφασίστες, εχθροί της κυβερνήσεως της χώρας τους! Αυτοί έκαναν «αντίσταση» διότι επίστευαν ότι οι Ιταλοί (δηλαδή αυτοί οι ίδιοι) είναι πολύ κακοί άνθρωποι, οπότε δεν τους ταιριάζει το παγκόσμιον Impero, αντιθέτως, επίστευον ότι το παγκόσμιον Impero ταιριάζει στους Ρούζβελτ-Τσώρτσιλ-Στάλιν που είναι πολύ καλοί άνθρωποι! Κι όταν ενεφανίσθη ο κατακτητής με την απόβασιν των Αγγλοαμερικανών στην Σικελίαν, οι «Αντιστασιακοί» δεν ήσαν "κατά του κατακτητή", ήσαν υπέρ του κατακτητή, εγένεντο δοσίλογοι και δουλικοί συνεργάτες του Αϊζενχάουερ! Ποιοί ήσαν αυτοί οι Ιταλοί «Αντιστασιακοί»; Ησαν σκληροί Κομμουνιστές, Μαφιόζοι και άλλοι ποινικοί και περιθωριακοί! Ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: όταν κατελήφθη η Σικελία, ο Αϊζενχάουερ, βάσει ενός καταλόγου που τού είχε δώσει ο φίλος του Λάκης Λουτσιάνο, έβγαζε τους Μαφιόζους από τις φυλακές και τους διόριζε δημάρχους! Διεμαρτύροντο κάτι αφελείς εντόπιοι· «αυτοί είναι Μαφιόζοι» έλεγαν! «Οχι, ήταν φυλακή διότι ήταν Αντιφασίστες» απαντούσε ο Αϊζενχάουερ! Ένα άλλο ενσταντανέ από την "Αντιστασιακή" Ιταλία: Οταν συνελήφθη ο Μουσσολίνι από τους «Αντιφασίστες» το ζήτημα ανέλαβε ο Αγγλος σύνδεσμος "Κάπταιν Τζών" διότι ετέλουν γενικώς υπό τας διαταγάς του καθώς αυτός δεν ήτο κατακτητής! Ο "Κάπταιν Τζών" εξήγησε ότι πρέπει να τον δολοφονήσουν «διότι δεν συμφέρει σε κανέναν να παραπεμφθή σε δίκη», προσέθεσε δε ότι «πρέπει να δολοφονήσουν και την κοπέλα [την Κλαρέττα Πετάτσι] διότι ξέρει πολλά»! Ο αφελής Ιταλός Αντιφασίστας είπε: «Εμείς εδώ στην Ιταλία δεν σκοτώνουμε τα κορίτσια!», οπότε ο "Κάπταιν Τζών" ατάραχος του απήντησε: «Κανένα πρόβλημα, θα την σκοτώσω εγώ!» και έβγαλε το πιστόλι του και την πυροβόλησε! Στην Μεταπολεμικήν Ιταλίαν αυτοί οι «Αντιστασιακοί» οι υπέρ του κατακτητή τιμώνται υπεράγαν και το να ήσουν τέτοιος άθλιος δοσίλογος αποτελεί πρώτης τάξεως διαβατήριον διά να γίνης Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπως ο Σάντρο Περτίνι και προσφάτως ο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο!        
Στην Ελλάδα, όπου κατά το αρχικόν σχέδιον θα εγκαθίστατο επίσης κομμουνιστική κυβέρνησις, η κατάστασις ήτο επίσης πολύπλοκος διότι οι «δοσιλογικές κυβερνήσεις» που είχον σχηματισθή διέθετον την αγάπην του λαού, ήσαν ομολογουμένως επιτυχείς στο δυσχερές έργον των, και συγχρόνως διέθετον ικανάς ενόπλους δυνάμεις, τουτέστιν την Χωροφυλακήν και την Αστυνομίαν πόλεων, ενώ είχον επιπλέον ιδρύσει προς προστασίαν του πληθυσμού και έτερον σώμα, τα γνωστά Τάγματα Ασφαλείας. Συμφώνως προς το σχέδιον η Αγγλία δεν εδέχθη η "εξόριστος κυβέρνησις" να είναι η ιδία, αυτή η υπάρχουσα εις τας Αθήνας, αλλά επέμεινε να σχηματισθή νέα, χωρίς τα στελέχη της 4ης Αυγούστου, ασθενής και ανίσχυρος κυβέρνησις από στελέχη "δημοκρατικά", "βενιζελικά", "κεντρώα" και από "ρόζ αξιωματικούς" ώστε να είναι πλήρως χειραγωγήσιμος και να δεχθή ότι εν τοις πράγμασι η επομένη κυβέρνησις θα ήτο αυτή του ΚΚΕ. Ούτως εσχηματίσθη η Κυβέρνησις του Καΐρου της οποίας η αδυναμία ήτο καταφανής καθώς δεν ηδυνήθη καν να αποτρέψη την κομμουνιστικήν ανταρσίαν των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων που είχον σχηματισθή στην Αίγυπτον! Όπως είπαμε, η κυβέρνησις αυτή αδιαφορούσε πλήρως διά το καλόν του λαού και της Ελλάδος και τον μόνον μέλημα των δημοκρατικών της αστέρων, ως ο Γ. Παπανδρέου, ο Σ. Βενιζέλος, ο Π. Κανελλόπουλος, ήτο το πώς θα διατηρούν την θλιβεράν και σκιώδη εξουσίαν τους! Αρα η κυβέρνησις αυτή δεν αποτελούσε εμπόδιον στα Αγγλικά σχέδια όπως αποτελούσε η Κυβέρνησις Σικόρσκυ· καλό αυτό! Το σχέδιον ήτο μόλις αποχωρήσουν οι Γερμανοί να κατεβή από τα βουνά το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ και να στρογγυλοκαθήση στην εξουσία! Ομως, διά να συμβή αυτό έπρεπε να υπερνικηθούν τα εμπόδια που  ενεφανίσθησαν, δηλαδή η Χωροφυλακή, η Αστυνομία πόλεων και τα Τάγματα Ασφαλείας και επιπλέον οι αδοκήτως σχηματισθείσες αυτοβούλως χωρίς την επίνευσιν και την βοήθειαν των Αγγλων μη-κομμουνιστικές «αντιστασιακές οργανώσεις» ως ο ΕΔΕΣ, το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων, η Οργάνωσις Χ του στρατηγού Γεωργίου Γρίβα-Διγενή. Αυτές οι «αντιστασιακές οργανώσεις» συνεκέντρωσαν την συσσωρευμένην οργήν του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, καθώς κινδύνευε από αυτές να χάση την εξουσίαν και ούτως με την σύμφωνον γνώμην των Αγγλων το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ αφιερώθη από του Οκτωβρίου του 1943 εις την εξόντωσιν αυτών των οργανώσεων! Επί ένα έτος λυσσομανούσε η επίθεσις εναντίον του ΕΔΕΣ! Η μεγαλυτέρα επιχείρησις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ήτο η συγκέντρωσις στρατού 6.000 ανδρών υπό τον επιλεγόμενον Αρη Βελουχιώτη εναντίον των 600 μαχητών, των περισσοτέρων μονίμων και εφέδρων αξιωματικών, τού υπό την ηγεσίαν του Συνταγματάρχου Δημητρίου Ψαρρού «5/42 Συντάγματος Ευζώνων». Συνελήφθησαν αιχμάλωτοι υπερδιακόσιοι άνδρες του 5/42 και ο ίδιος ο Δημ. Ψαρρός και άπαντες οικτρώς εθανατώθησαν! Σήμερον οι Κομμουνιστές θεωρούν την εξόντωσιν του 5/42 ένα από τα λαμπρά επιτεύγματά τους καθώς, ως λέγουν, «ήταν γεμάτο από φιλοβασιλικά, αντικομμουνιστικά στοιχεία»! Γνωστές επίσης οι μάχες ιδίως στην Αθήνα, ως η γνωστή «Μάχη του Θησείου», του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ εναντίον της Οργανώσεως Χ, η οποία ητο ιδιαιτέρως αντιπαθής στους Αγγλους επειδή ως γνωστόν ο Γ. Γρίβας ήτο Κύπριος! Οι νεκροί των συγκρούσεων μεταξύ ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ και λοιπών ως και των φόνων αμάχων υπό του ΕΛΑΣ, όπως στον Μελιγαλά, υπολογίζονται εις άνω των δέκα χιλιάδων!  
----

Ποιό ήτο το νόημα της «Εθνικής Αντίστασης»; Ότι ο οιοσδήποτε βουλόμενος ήτο δυνατόν να λάβη ένα όπλον και αδιαφορών διά τας συνεπείας να προκαλεί βλάβην στον "κατακτητήν"! Εδώ η Αγγλία και η Κυβέρνησις του Καΐρου διόρισαν αρχηγέτην της «Εθνικής Αντίστασης» το ΚΚΕ, το οποίον ηργάσθη παντί σθένει διά να έλθη η Μικρασιατική καταστροφή και η πρώτη αντιστασιακή πράξις του ήτο να συνεργασθή με τους Τίτο, Δημητρώφ διά να δημιουργηθή η "Ανεξάρτητη Μακεδονία"!
Ούτως σε κάθε μικρή κοινωνία εξωπλίσθησαν κατά κύριον λόγον τα κακοποιά στοιχεία αλλά και εδόθη η ευκαιρία εις όλους να εμφανίσουν ό,τι χειρότερον είχε η ψυχή τους π.χ. στο χωριό μας, παιδιά του χωριού με κουκούλες (φυσικά γνωρίζεις τα παιδιά του χωριού ακόμη και με κουκούλες) μπήκαν στο απομονωμένο σπίτι της γιαγιάς μου (μιά γυναίκα μόνη της με παιδιά) κι έψαχναν μανιωδώς με τις ξιφολόγχες στον αχυρώνα «να βρούν τις κρυμμένες λίρες»! Εναν δυστυχή κάτοικο του χωριού που τον δολοφόνησαν, λένε ότι τούς πλήρωσε η γυναίκα του που ήθελε να τον ξεφορτωθή! Μία κυρία στα Ιωάννινα μού είπε ότι μία ημέρα μία ομάδα Αντιστασιακών που περνούσε από εκεί μπήκε στο σπίτι της γιά να καταλύσουν εκεί το βράδυ. Περίφοβη αυτή, διότι ο λαός τούς ΕΛΑΣίτες εφοβείτο που τούς αποκαλούσε "κατσαπλιάδες" κι όχι τους Ιταλούς φυσικά, τους εφιλοξένησε όπως μπορούσε βγάζοντας τα ολίγα τρόφιμα που είχε. Την πρωΐα τους έφτιαξε πρωϊνό και εκεί τής έπιασε συζήτησι ένας νέος άνδρας ο οποίος τής συστήθηκε ως "δικηγόρος από την Αθήνα" και έβγαλε από την τσέπη του ένα κονσερβοκούτι κι έλεγε με ηδονή μανιακού: «Ξέρεις πόσους λαιμούς έχω κόψει με αυτό!» Ούτως ή άλλως η σαδιστική συμπεριφορά ήτο ίδιον του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ όπου τα στελέχη του παραδειγματίζοντο από την ηγέτη, τον επιλεγόμενον Αρη Βελουχιώτη, ο οποίος εφόνευε όποιον δεν του άρεσε προκαλώντας του τομές με την μάχαιρα και ρίχνοντας χονδρό αλάτι! Στον Πτελεό Μαγνησίας μού είπαν την ιστορίαν όπου εισήλθον στο χωριό οι ΕΛΑΣίτες και μάζεψαν τους κατοίκους στην πλατεία και φώναζαν όποιος νέος και νέα θέλει να βγή να καταταγή στον ΕΛΑΣ! Όλοι εγνώριζαν τί σημαίνει η λέξις "θέλει" κι έτσι όλοι βγήκαν έξω και παρουσιάσθησαν, όλοι εκτός από μία κοπέλλα 18 ετών! Εναντίον της τα στελέχη του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έβγαλαν όλον τον βόρβορον της ψυχής τους: Την εκούρεψαν και την διεπόμπευσαν κτυπώντας την με τους υποκοπάνους των όπλων τους ενώ διέτασσαν τους κατοίκους του χωριού να την πτύουν και να την κτυπούν και αυτοί και έτσι την πέταξαν ημιθανή σε ένα χαντάκι στην άκρη του χωριού! Η κοπέλλα αυτή ευτυχώς έζησε! Στον Κισσό του Πηλίου κατέβηκαν την νύκτα από το βουνό κι ανάγκασαν έναν ανθρωπάκο να κτυπήση στο σπίτι του γιατρού ότι τάχα η γυναίκα του ήτο άρρωστη. Ο γιατρός βγήκε από το σπίτι του και τον δολοφόνησαν «επειδή ήταν δεξιός»! Πλήθος όλες αυτές οι ιστορίες τρόμου και βεβαίως υπάρχουν βιβλία γεμάτα από αυτές! Τοιουτοτρόπως το κύριον κατόρθωμα της «Εθνικής Αντίστασης» υπήρξε ο διχασμός του λαού, διχασμός που ζεί έως της σήμερον, διχασμός μεταξύ των ΚΚΕδων και των συνοδοιπόρων τους αφ' ενός και του υπολοίπου λαού αφ' ετέρου! Ηθικόν επιμύθιον: Προκειμένου να προκαλέσης κάποια βλάβη στον "κατακτητή" έχεις κάθε δικαίωμα να προβαίνεις εις οιανδήποτε αισχρουργίαν γουστάρεις και να διχάζης τον λαόν!
Ενα άλλο μέγα κατόρθωμα ήτο ότι σκοπίμως εξοργίζοντες του Γερμανούς διά να προβούν εις αντίποινα έπραξαν ώστε πολλά χωριά εκάησαν και πολλοί άμαχοι εφονεύθησαν! Στην Βόρειον Εύβοια μου έδειξαν ένα χωριό (λησμονώ το όνομα, είναι δίπλα στην Στροφυλιά) και μού είπαν ότι οι Γερμανοί έβγαλαν έξω τους κατοίκους και το έκαψαν. Γιατί; ερώτησα: «Διότι ΕΛΑΣίτες έστησαν ενέδρα και δολοφόνησαν δύο Γερμανούς που περνούσαν πάνω σε μία μοτοσυκλέττα!» Στα Καλάβρυτα οι ΕΛΑΣίτες επέδραμον από το βουνό αιφνιδίως και συνέλαβον την ολιγομελή Γερμανικήν φρουράν. Τους αιχμαλώτους τους εθανάτωσαν και μετά τα πτώματα τα εκρέμασαν ανάποδα αφού πρώτα έκοψαν τα αιδοία και τα έβαλαν μέσα στο στόμα των τεθνεώτων! Φαίνεται ότι αυτός είναι ο Ελληνικός τρόπος μεταχειρίσεως των νεκρών! Φυσικά επηκολούθησαν τα αντίποινα! Προσοχή!! διά να μην προλάβουν να φύγουν οι κάτοικοι στα βουνά κι έτσι γλυτώσουν τα αντίποινα οι ΕΛΑΣίτες σκοπιμως απηλευθέρωσαν έναν τον αιχμαλώτων ώστε να ειδοποιηθούν πάραυτα οι Γερμανοί! Στις εορτές μνήμης που γίνονται ετησίως, στους λόγους που εκφωνούνται ουδέποτε αναφέρονται σε αυτά τα γεγονότα που προεκάλεσαν τα αντίποινα. Διατί;; Δεν πρέπει οι νέοι να μαθαίνουν τον ορθόν Ελληνικόν τρόπον μεταχειρίσεως των νεκρών;; Ηθικόν επιμύθιον: Αξίζει να δολοφονήσης δύο Γερμανούς κι ας γίνεις αίτιος να φονευθούν στα αντίποινα εκατόν Ελληνες, δεν έγινε και τίποτε, "παράπλευρες απώλειες" είναι!!
Πού κατέληξε αυτή η λοιμική; αυτή η αρρώστεια και πληγή που την ονομάζουν «Εθνική Αντίσταση»;; Κατέληξε στον πενταετή Συμμοριτοπόλεμον ή "Εμφύλιον" όπως τον λέγουν οι ΚΚΕδες και οι άλλοι αριστεροί· εσείς όπως σας αρέσει πείτε τον! Όπως κι αν τον ονομάσετε διόλου δεν αλλάζει η ουσία του, ότι επί μίαν πενταετίαν η Ελλάς ρήμαξε, χωριά και κωμοπόλεις εκάησαν, περιοχές ολόκληρες εκκενώθησαν από τους κατοίκους των, όπως διαβάζομε: «Η χώρα θα ρημάξει κυριολεκτικά, θα αλλάξει η ανθρωπογεωγραφία της καθώς ερημώνονται εκτεταμένες, ορεινές κυρίως, ζώνες με εκατοντάδες χιλιάδες Ανταρτοπλήκτους να φεύγουν»· ο αριθμός των προσφύγων αυτών υπολογίζεται περί τις επτακόσιες χιλιάδες! Επίσης εφονεύθησαν χιλιάδες, μόνον εις το πεδίον της μάχης οι νεκροί έφθασαν τις πενήντα χιλιάδες (και από τις δύο πλευρές) ενώ οι τραυματίες (μόνον του Στρατού μας) τίς τριάντα χιλιάδες!  Επιπλέον χιλιάδες παιδιά έφυγαν διά τις χώρες του Παραπετάσματος με το μεγαλύτερον ανοσιούργημα της παγκοσμίου ιστορίας, το επικατάρατον Παιδομάζωμα! Βεβαίως, ο "Εμφύλιος" ήτο η εποχή που οι αισχρουργίες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ έφθασαν στο αποκορύφωμά τους καθώς τότε δεν υπήρχον Γερμανοί, αλλά υπήρχον οι μοναρχοφασίστες, οι "εχθροί του λαού", ούτως π.χ. στην Κεφαλληνία οι Αντάρτες έστησαν ενέδρα σε ένα αυτοκίνητον το οποίον μετέφερε 48 νέους 18 ετών επιστράτους του Στρατού και τους εφόνευσαν όλους! Οι άνθρωποι αυτοί, που μόνον άνθρωποι δεν ήσαν, εφόνευσαν τους νέους της γειτονιάς τους, γνωστούς τους και πιθανώς φίλους τους! Στην Ελλάδα επερίσσευσε η χολή, το μίσος, η κακουργία! Την εποχήν 1945-1950 όπου και οι πλέον κατεστραμμένες χώρες της Ευρώπης, ως η Γερμανία και η Πολωνία, ανεσυγκροτήθησαν, ανοικοδομήθησαν και εδημιούργησαν την οικονομίαν τους, η Ελλάς που διόλου δεν είχε υποστή ζημίες από την κατοχήν, τότε συστηματικώς κατεστρέφετο! Λόγου συμπεσόντος, ερώτησις που απάντησιν δεν έχει λάβει: οι Γερμανοί διόλου δεν έθιξαν την Αθήνα, όμως μετά την αποχώρησίν των το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ συστηματικώς ανετίναξε πολλά οικοδομικά τετράγωνα, τετράγωνα κοινά, οικιστικά ή εμπορικά! Γιά ποιό λόγο τάχα;; Λοιπόν, ο "Εμφύλιος" όπως αρέσει να λέγεται σήμερον, παρότι μόνον εμφύλιος δεν ήτο, καθώς η μία μερίς απετελείτο από εξωμότες, πράκτορες της 3ης Διεθνούς, που ήθελαν να οδηγήσουν την Ελλάδα σιδηροδέσμια στο μαντρί που ωνομάσθη από τον Τσώρτσιλ "Σιδηρούν Παραπέτασμα", ο "Εμφύλιος" λέγω, ήτο ο σημαντικώτερος και δηλητηριωδέστερος καρπός της κακοήθους «Εθνικής Αντίστασης» μας, που σήμερον την ενδοξοποιούμε διά να ενδοξοποιήσωμε μέσω αυτής τον Κομμουνισμόν, το ΚΚΕ, την Αριστεράν και τους συνοδοιπόρους τής Κεντροαριστεράς! Θλίψις και ντροπή γιά το κατάντημα τού συγχρόνου Έλληνα!
----

Όμως, η «Εθνική Αντίσταση» δεν παύει να παράγει δηλητηριώδεις καρπούς που πλήττουν καιρίως το Έθνος και ένας τοιούτος καρπός είναι η Τρομοκρατία! Πότε εγεννήθη η  Τρομοκρατία;; Το 1974 συγχρόνως με την επίσημον αναγνώρισιν του ΚΚΕ και την ενδοξοποίησιν της «Εθνικής Αντίστασης» και την αποδοχήν των πράξεων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ ως λαμπρών, αξίων και εθνοφελών! Τί κακό έκανε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ;; Κανένα κακό, αντιθέτως έκανε μεγάλο καλό, καθώς εδολοφονούσε με καταπληκτικήν ευκολίαν, ωσάν να ήσαν μύγες, τους "εχθρούς του λαού", τους μοναρχοφασίστες και το σόϊ τους και την σπορά τους (όπως στον Μελιγαλά νήπια 3-4 ετών) κι έτσι καθάριζε την χώρα, ως ισχυρόν εντομοκτόνον από τα "παράσιτα" (ούτως λέγονται στην αριστερή γλώσσα οι μη-Αριστεροί)! Οι ίδιοι οι Τρομοκράτες αλλά και οι φιλικώς προσκείμενοι εις αυτούς δημοσιογράφοι και ΜΜΕ διά να δικαιολογήσουν τις απεχθείς πράξεις τους ανελύοντο και αναλύονται σε συνεχείς συγκρίσεις με τα κατορθώματα της «Εθνικής Αντίστασης»! Σημειώσατε: Διατί μάς λέγουν οι ειδικοί οτι την Τρομοκρατία την γνωρίζουμε, την αναγνωρίζουμε, ψηφίζονται νόμοι εναντίον της, η Αστυνομία και τα Δικαστήρια αποφαίνονται αν κάποια πράξις είναι τρομοκρατική ή όχι, όμως δεν υπάρχει επίσημος και επιστημονικός ορισμός περί του τί εστί Τρομοκρατία;; Διότι απλούστατα, όποιον ορισμό να σκεφθούμε οπωσδήποτε θα περιλαμβάνεται η «Εθνική Αντίσταση», η ιδική μας και όλων των άλλων ευρωπαϊκών χωρών! Εδώ υπήρξε και η ουσιαστική δυσχέρεια του Ιταλικού κράτους να αντιμετωπίση ιδεολογικώς και κοινωνιολογικώς τις Ερυθρές Ταξιαρχίες! Εάν ο φόνος του Μουσσολίνι από τους αυτοκλήτους και αυθαιρέτους λαϊκούς επαναστάτας, δικαστάς και δημίους και από τον άγνωστον αλλοδαπόν, τον  "Κάπταιν Τζών", ήτο κάτι δικαιολογημένον, καλόν και αγαθόν, τότε διατί δεν ήτο ακριβώς το ίδιο και ο φόνος του Άλντο Μόρο;; Και ποιός είναι δυνατόν να αποδείξη ότι το σημερινόν Ιταλικόν καθεστώς δεν είναι "τυραννικόν" και ο πρωθυπουργός κ. Τζεντιλόνι "τύραννος"; Θα ηδύναντο να ασχολούνται ατερμόνως με το ζήτημα οι Σοφισταί της Κλασσικής Αθήνας! Εμείς ως λογικοί άνθρωποι ας δεχθούμε το αυτονόητον, ότι ναί, η «Εθνική Αντίσταση», Ελληνική, Ιταλική, Γαλλική, η Γιουγκοσλαυϊκή, ήτο Τρομοκρατία!! Ούτως, έχομε ιδεί φωτομοντάζ που εμφανίζουν δίπλα-δίπλα καπεταναίους του ΕΛΑΣ, αυτούς ξέρετε που διήγον ως ελέχθη «με γενειάδα, ραχάτι και αυθαιρεσία», και συγχρόνους «επαναστάτες» (ούτως αποκαλεί ο φιλικός τους τύπος τους Τρομοκράτες γιά να τους ενδοξοποιεί)! Και δικαίως όλα αυτά! Εφ' όσον ο καθείς επισήμως δικαιούται να παίρνη ένα όπλον και να δολοφονεί τον "κατακτητή" και τον "εχθρό του λαού" αδιαφορώντας πλήρως γιά τα αποτελέσματα των πράξεών του και να βγάζη ατιμώρητα στην επιφάνειαν όλα τα σαδιστικά του ένστικτα, τότε ανοίγουν διάπλατα οι ασκοί του Αιόλου διά την διάπραξιν οιουδήποτε κακουργήματος! Το κάθε τί και ο καθείς είναι δυνατόν να θεωρηθή "εχθρός του λαού", "κατακτητής" κάποιου είδους ή "συνεργάτης του κατακτητή"! Η Κυβέρνησις είναι "κατακτητής" και "εχθρός του λαού", εφ' όσον δεν είναι κομμουνιστική κυβέρνησις· σαφές αυτό! Και επομένως  "συνεργάτης του κατακτητή" είναι ο κάθε δημόσιος υπάλληλος και δη ο κάθε Αστυνομικός, οπότε με κάθε ηθικήν άνεσιν δολοφονούμε την Αρχηγό των ΜΑΤ, τον Αστυνόμον Παντελή Πέτρου και τον αστυφύλακα οδηγόν του Σωτήρη Σταμούλη, επίσης τον Χρήστο Μάτη, τον Αστυφύλακα που ήτο φρουρός στην τράπεζα στα Πετράλωνα και όποιον άλλον Αστυνομικό βρούμε όπως τον Νίκο Γεωργακόπουλο, τον Γιάννη Βαρή, τον Νικόλαο Τσιμπούρα, τον Απόστολο Βέλλιο, τον Κωνσταντίνο Ζάμπαλα και τέλος ο κατάλογος δεν έχει· βεβαίως θανατώνουμε Διοικητές οργανισμών, όπως ο Μιχάλης Βρανόπουλος και ασφαλώς Δικαστάς, όπως ο Γεώργιος Θεοφανόπουλος, ο Θεόδωρος Βερνάρδος, ο Κώστας Ανδρουλιδάκης, ο Παναγιώτης Ταρασουλέας. Οπωσδήποτε, "εχθροί του λαού" είναι οι ιδιοκτήτες "δοσιλογικών" ΜΜΕ φιλικών προς την Κυβέρνησιν, όπως ο Τζώρτζης Αθανασιάδης ή ο Νικος Μομφεράτος (και βεβαίως σημασία δεν έχουν τα "παράπλευρα θύματα", οπότε δολοφονούμε άνετα και τον οδηγόν του Σ. Ρουσέτη) και ασφαλώς βουλευτές όπως ο Παύλος Μπακογιάννης, που θέλουν να πλανέψουν το ΚΚΕ και να φέρουν την "εθνικήν συμφιλίωσιν"! Αυτό το τελευταίον είναι και ιστορικώς και ηθικώς καταξιωμένον διότι δι' αυτόν τον λόγον η ΟΠΛΑ το 1948 έστησε καρτέρι και εδολοφόνησε τον υπουργόν τής τότε κυβερνήσεως Χρήστο Λαδά! Όμως πυροβολούμε και άνευ λόγου βουλευτές όπως ο Λευτέρης Παπαδημητρίου! Βεβαίως, οι καπιταλιστές, οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές είναι αναμφιβόλως οι πρώτοι "εχθροί του λαού" που τού πίνουν το αίμα και ούτως με όλο μας το δίκιο τούς δολοφονούμε στο πεζοδρόμιο σαν νάταν κατσαρίδες, δεν άξιζε κάτι καλύτερον στον Κωστή Περατικό, στον Δημήτριο Αγγελόπουλο, στον Αλέξανδρο Αθανασιάδη! Ασφαλώς, δολοφονούμε αθρόως και αλλοδαπούς "κατακτητές", όπως ήσαν οι Γερμανοί είναι και αυτοί, Αμερικανοί, Αγγλοι και λοιποί, ατέλειωτος ο κατάλογος: Ρίτσαρντ Γουέλς, Τζώρτζ Τσάντες, Γουίλιαμ Νορντίν, Ρόναλντ Στιούαρτ,  Στίβεν Σόντερς, Γιοργκού Τσετίν, Ομέρ Σιπαχίογλου και άλλοι! Πανθομολογούμενον ότι είναι "κατακτητές", εδώ ουτωσί παρουσιάζει και την κ. Μέρκελ το εξώφυλλον του Spiegel! Βεβαίως, ο κατάλογος των "εχθρών του λαού" ή των "των φίλων των εχθρών του λαού" ή των "εχθρών των φίλων του λαού" δεν έχει τέλος, οπότε καίμε την τράπεζα MARFIN μαζί με τρείς τραπεζοϋπαλλήλους! Αξίζει να αναφερθή εδώ ένας άλλος λησμονημένος εμπρησμός:
«Στις 11.01.1991 καίγονται ζωντανοί από ρίψη μολότωφ μέσα στο μέγαρο που στέγαζε το πολυκατάστημα Κ. Μαρούσης, οι Περικλής Ρεπαπής που είχε στον 6ο όροφο γραφείο μηχανογράφησης, ο 60ετής χρυσοχόος Γιάννης Μεμετζίδης, που εργαζόταν στον 1ο όροφο και ο 57ετής δικηγόρος Εμμανουήλ Κοντόπουλος που βρέθηκε εγκλωβισμένος στο ασανσέρ. Απανθρακωμένο βρέθηκε και το πτώμα ενός ακόμη νεαρού, η ταυτότητα του οποίου δεν αποκαλύφθηκε ποτέ.»
Ο κατάλογος δεν τελειώνει, όμως σταματούμε με μία τελευταία αναφορά: «Από τις Συνομωσίες των πυρήνων της Φωτιάς, έχουμε τη δολοφονία του Δημήτρη Μίχα, του 53χρονου οδηγού ταξί που προσπάθησε να τους σταματήσει μετά από ληστεία τράπεζας στις 19.08. 2012. Από τη Σέχτα των Επαναστατών έχουμε τη δολοφονία του γνωστού δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια στις 19.07.2010 στο κατώφλι του σπιτιού του.»
----
Κλείνομε εδώ την αναφοράν μας στην «Εθνική Αντίσταση» ελπίζοντας να μην γίνει το παράδειγμά της πρόξενος και άλλων δεινών γιά την χώρα και να μην θρηνήσωμε και άλλα θύματα!



13/11/2017
====