ΒΑΣ. ΚΟΚΚΙΝΟΣ - Χείριστη προσβολή της μνήμης αγωνιστών !

Χείριστη προσβολή της μνήμης αγωνιστών

Του κ. Βασ. Άθ. Κόκκινου, 

Έπιτ. Προέδρου τοϋ Αρείου Πάγου

Ή "Ελλάδα είναι, ίσως, ή μόνη χώρα, στην όποια οι διάδοχοι των νικητών γράφουν την ιστορία, καθ' υπαγόρευση τών ηττημένων και των διαδόχων τους. "Αποτέλεσμα τοΰ θλιβερού αυτοϋ φαινομένου εϊναι ή παραποίηση και διαστρέβλωση της ιστορίας, σε εξοργιστικό καΐ απογοητευτικό βαθμό.
Το Έλληνικόν "Εθνος δέχθηκε τήν ένοπλη επίθεση κομμουνιστικών δυνάμεων, ένα τμήμα των όποιων ήταν σλαβικής καταγωγής. Γιά τήν αντιμετώπιση της επιθέσεως αυτής ό τότε Πρωθυπουργός Κ. Τσαλδάρης, τό κόμμα τοϋ όποιου είχε πλειοψηφήσει στίς εκλογές, παρεχώρησε τήν πρωθυπουργία στον Θεμιστοκλή Σοφούλη, ηγέτη τοϋ ιιειοψηφήσαντος κόμματος τών Φιλελευθέρων. Και ό τελευταίος, παρά τήν ήλικίαν του, έσπευσε στα ελληνικά βουνά, γιά να εμψυχώσει τους μαχητές.
Σέ ομιλία του προς τις "Ενοπλες Δυνάμεις, μεταξύ άλλων είπε:

«Ό αντίπαλος μισεί θανασίμως τήν δημοκρατία και κραυγάζει άναισχύντως υπέρ αυτής. Απεργάζεται την στυγνοτέρα δουλεία και δημοκοπεί έν ονόματι της ελευθερίας. Περιφρονεί τόν άνθρωπο, προς τον όποιο συμπεριφέρεται μέ τερατώδη σκληρότητα, και ομιλεί περί ανθρωπισμού. Υποκρίνεται τόν πονοϋντα γιά τά δεινά τοΰ λαοϋ και οραματίζεται κοινωνία κάτεργων» !

Όσοι επιστρατεύτηκαν τότε, αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες, έσπευσαν στό εθνικό προσκλητήριο γιά νά προστατευθούν τήν ακεραιότητα της χώρας και τους δημοκρατικούς θεσμούς της.
Τά ελληνικά βουνά, και Ιδιαιτέρως το Βίτσι κα'ι ό Γράμμος, έγιναν απέραντα νεκροταφεία χιλιάδων νεκρών.
Στόν τετραετή πόλεμο 1946-1949 έχασαν τή ζωή τους 1.400 περίπου αξιωματικοί, 25.000 στρατιώτες, χωροφύλαες και πολϊτες, απήχθησαν 28.000 παιδιά και 19.850 ενήλικες.
Πολλοί άλλοι έχασαν τη σωματική τους ακεραιότητα καΐ τήν υγεία τους. Ή σημερινή πατρίδα, όχι μόνο δεν τους τίμησε ποτέ, αλλά και αποφεύγει νά μνημονεύσει αυτούς και τους αγώνες τους, γιά τήν απόκρουση ενός ξενοκινήτου πολέμου, πού κατ ευφημισμόν ονομάστηκε «εμφύλιος».

Ή άγνωμοσύνη κα'ι ή ιστορική λήθη ήταν τό ηθικό αντάλλαγμα αυτών πού αγωνίστηκαν για τή σωτηρία της πατρίδος, χωρίς τους οποίους ασφαλώς, οι σημερινοί κα'ι χθεσινοί κυβερνώντες, αν είχαν επιζήσει άπό τις εκκαθα­ίσεις τών αντιφρονούντων, θά ήσαν τώρα άπλοΐ υπάλληλοι ενός στυγνού καθεστώτος, ομοίου μέ εκείνα της "Αλβανίας τού Χότζα και της Ρουμανίας τοϋ Τσαουσέσκου, αμειβόμενοι μέ αποδοχές 50 εϋρώ μηνιαίως!

Ό τετραετής πόλεμος ήταν άποσχιστικός κα'ι όχι εμφύλιος. Ή επιλογή τής τότε ηγεσίας τοΰ ΚΚΕ δέν ήταν τυχαία, οΰτε απλώς εσφαλμένη Ήταν αποτέλεσμα πλήρους υποταγής της στή Σοβιετική στρατηγική κα'ι τακτική. Αυτά συνάγεται και άπό τις αυτοβιογραφίες πολλών πρωταγωνιστών τής εποχής εκείνης, μεταξύ τών οποίων και αύτη τού Γιάννη Ίωαννίδη.
Αύτη ή υποταγή τοϋ ΚΚΕ στά κελεύσματα τοϋ Στάλιν έφερε σέ αντίθεση μέ τά εθνικά συμφέροντα τής Ελλάδος, τήν πολιτική τοϋ κόμματος τούτου, χωρίς την έγκριση όλων τών στελεχών και οπαδών του. Τό οδήγησε δέ σέ μιά προδοτική θέση, σέ βάρος τής Μακεδονίας και τής Θράκης, τις όποιες θυσίαζε για νά ευνοηθούν τά σχέδια του.
Τόση δέ ήταν ή εμμονή τοϋ ΚΚΕ στην επιβολή τής δικτατορίας τοϋ προλεταριάτου, μέ οποιαδήποτε θυσία, ώστε και μετά τήν καταστολή τού συμμοριτοπολέμου, τό 1950, ό Ν. Ζαχαριάδης απέστειλε ομάδα στελεχών, μεταξύ τών οποίων και τόν Χαρίλαο Φλωράκη, γιά νά σπουδάσουν τήν τακτική τοϋ πολέμου στή Στρατιωτική "Ακαδημία ΦΡΟΥΝΖΕ της Ρωσίας, προκειμένου νά προετοιμάσει τή νέα στρατιωτική ηγεσία τοϋ ΚΚΕ. Μέ άλλα λόγια, ό Ν Ζαχαριάδης, και φυσικό ό Χ. Φλωράκης, δέν έπαυσαν νό επιδιώκουν την επιβολή δικτατορίας τοϋ προλεταριάτου στην Ελλάδα κα'ι μετά τήν ήττα τους στά Ελληνικά βουνά.

 Ό Γιάννης Ίωαννίδης κα'ι ό Ανδρέας Τσίμας υπέγραψαν (12-7.1943), ό πρώτος μέ τόν εκπρόσωπο τοϋ Κ.Κ.Ε. Βουλγαρίας Δουσάν Δασκάλωφ και ο δεύτερος μέ τόν Κάλτσεφ, τό διαβόητο σύμφωνο Πετριτσίου και τή Συμφωνία ΕΑΜ -ΣΝΟΦ. Στόν τέταρτο όρο τοϋ συμφώνου τούτου, προβλεπόταν, ότι στή Βουλγαρία θά δοθεί εδαφική διέξοδος στό Αιγαίο. "Εξάλλου, ή συμφωνία ΕΑΜ - ΣΝΟΦ προέβλεπε τή δημιουργία Σοβιετικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας μέ απόσπαση εδαφών άπό τήν Ελλάδα, τή Σερβία και τή Βουλγαρία Ο! περιοχές Κιλκίς, Παιονίας, Αλμωπίας, Γιαννιτσών, "Εδέσσης, Εορδαίας, Φλωρίνης και Καστοριάς, έδίδοντο άπό τό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στή ΣΝΟΦ.

Τό 1998 ό Χ. Φλωράκης, στην κατάμεστη Βουλή τών Ελλήνων, έθεσε ώς δήθεν ανθρωπιστικό θέμα, τό αίτημα τών Σλαβοφώνων τής Μακεδονίας, πού μετά τόν «εμφύλιο» πόλεμο, κατέφυγαν στή Γιουγκοσλαβία και έκτοτε προσπαθούν μέ κάθε τρόπο νά επανέλθουν στην Ελλάδα, γιά νά συνεχίσουν τό έργο τους. Φυσικά ό Χ. Φλωράκης δέν είπε, ότι οί Σλαβόφωνοι αυτοί, ήταν σύντροφοι του στό «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας» και μέλη τής αδελφής ΣΝΟΦ, είχαν προσπαθήσει δέ νά πραγματοποιήσουν τό σχέδιο τοϋ Τίτο, γιά τή δημιουργία αυτόνομης σλαβικής Μακεδονίας, μέ Γιουγκοσλαβική επικυριαρχία, τά εδάφη της οποίας θά έφθαναν μέχρι και τή Θεσσαλονίκη.
Αξίζει νά σημειωθεί, ότι ούτε ό Χ. Φλωράκης, ούτε τό ΚΚΕ ζήτησαν ποτέ συγγνώμη άπό τόν Ελληνικό λαό, γιά τά αντεθνικά σχέδια τους και τους χιλιάδες νεκρούς, πού χάθηκαν, για νά μήν πραγματοποιηθούν αυτά.

Οί "Ελληνικές Κυβερνήσεις, προφανώς γιά λόγους κομματικούς [ΟΧΙ, ΗΤΟ ΜΙΑ ΦΩΝΗ --Η ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ-ΝΙΚΗΤΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ-- ΠΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙ, ΟΜΩΣ ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ, ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΗ Ο ΑΦΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΚΑΙ Η ΧΩΡΑ ΝΑ ΤΡΩΗ ΣΦΑΛΙΑΡΕΣ ΓΥΡΩ-ΓΥΡΩ], επέτρεψαν μιά πρωτοφανή ιδεολογική τρομοκρατία τών ηττημένων κα'ι τών οπαδών τους, εναντίον εκείνων πού έπραξαν τό καθήκον τους. Όποιος τολμάει να υπενθυμίσει τήν επίθεση τοϋ ΚΚΕ και τήν απόφαση τής 5ης Όλομέλείας του, γιά τήν τύχη τής Μακεδονίας και Θράκης, αποκαλείται εχθρός τού λαοϋ κα'ι φορέας πολιτικού μίσους. Και όποιος θελήσει νά τιμήσει τή μνήμη των πεσόντων, βαπτίζεται ώς ακροδεξιός, όργανο τής ολιγαρχίας κα'ι υποκινητής τοϋ μίσους. "Αντίθετα, όσοι υπηρέτησαν στή Μακρόνησο, τή Γυάρο κα'ι άλλα στρατόπεδα τής εποχής εκείνης, έχουν τό δικαίωμα νά υπενθυμίζουν κα'ι διεκτραγωδούν όσα υπέφεραν. Γι αυτούς ή νεωτέρα ιστορία τού 'Ελληνι-κοϋ Έθνους αρχίζει άπό τή Μακρόνησο και τή Γυάρο!

Οί ηγήτορες και οί μαχητές τών αγώνων τοΰ "Εθνους, όταν απέρχονται τοϋ ματαίου τούτου κόσμου, κηδεύονται χωρίς υπόμνηση τής προσφοράς
τους. Ή Ελληνική Πολιτεία, όχι μόνο δεν έτίμησε, όπως έπρεπε, τον "Αρχιστράτηγο της Νίκης τών Ένοπλων Δυνάμεων της Αλέξανδρο Παπάγο, άλλα και όταν έγιναν τά εγκαίνια τοϋ ανδριάντα του, στην είσοδο τοϋ ομωνύμου προαστίου, με πρωτοβουλία τοϋ Δημάρχου τοϋ Δήμου Παπάγου, απουσίασαν τά μέλη της Κυβερνήσεως. Όπως απουσίασαν και οι ευρισκόμενοι στά γραφεϊα τους πλησίον τοϋ τόπου των εγκαινίων, αρχηγοί Ένοπλων Δυνάμεων, Στρατοϋ και "Αεροπορίας
.
Αντίθετα, ό ηγήτορας τοϋ Δ.Σ. Μάρκος Βαφειάδης, ό αρχηγός τοϋ ΚΚΕ Ν. Ζαχαριάδης καΐ ό τελευταίος αρχηγός τούτου Χ. Φλωράκης, κηδεύτηκαν με δημόσια δαπάνη και τιμητική συμμετοχή όλου τοϋ πολιτικού κόσμου. Γιά τους δύο πρώτους όμως τουλάχιστον δεν υψώθηκαν μεσίστιες οϊ ελληνικές σημαίες. Άλλα γιά τό θάνατο τοΰ τελευταίου, έγινε και αυτή ή προσβολή της ελληνικής σημαίας, τήν οποία εκείνος έπολέμησε, συγχρόνως δέ καΐ ή μεγαλύτερα ϋβρη κατά των θυμάτων του.

Και φυσικά ή σχετική διαταγή (λέγεται ότι εστάλη με φάξ στους Δήμους και στις Κοινότητες) δόθηκε κατόπιν κυβερνητικής αποφάσεως, μέ άλλα λόγια κατόπιν αποφάσεως τοϋ Πρωθυπουργοϋ. Μέ τή δικαιολογία δέ ότι τοΰ λοιποΰ θα ισχύει σέ κάθε περίπτωση θανάτου Αρχηγού Κόμματος! "Αλλά ό Χ. Φλωράκης ήταν τέως αρχηγός Εύγε», λοιπόν, στή γενιά πού μας κυβερνάει, ή οποία δέν ενδιαφέρεται γιά όσα συνέβησαν πριν άπό τή γέννηοή της!
Ή Κυβέρνηση της Ν Δ υπερέβη και αυτές τις κυβερνήσεις τοϋ ΠΑΣΟΚ, σέ μεταθανάτιες τιμές προς τους ηγήτορες τοϋ ΚΚΕ, μέ τό νά επιβάλει μεστίστιες σημαίες γιά τον θάνατο τοΰ Χ. Φλωράκη, τόν όποιον ουσιαστικώς έτίμησε ώς... "Εθνάρχη!

- Ή παράδοση στην πυρά τής ιστορίας τοΰ στρατοϋ, πού ανέγραφε λεπτομέρειες της διεξαγωγής τοϋ ανταρτοπόλεμου, κατόπιν απαιτήσεως τοϋ Χ. Φλωράκη, όταν υπουργός Αμύνης ήταν ό Ευάγγελος Αβέρωφ.

- Και επιπλέον ή διαγραφή, άπό τό Μνημείο τοϋ "Αγνώστου Στρατιώτη, των τοπωνυμίων Βίτσι και Γράμμος, όπου έπεσαν οι περισσότεροι νεκροί τοϋ ανταρτοπόλεμου. Γίνεται χειρότερη ύβρη. γι αυτούς πού έχασαν τή ζωή τους, για νά αποτρέψουν την επιβολή της κομμουνιστικής δικτατορίας;

Ο Σοφοκλής έλεγε: «Δεν εκτιμώ εκείνον πού αγαπά περισσότερο άπό τήν πατρίδα του, ό,τιδήποτε άλλο». 

Και όταν κανείς περιφρονεί εκείνους πού αγωνίστηκαν για τήν πατρίδα και τιμά αυτούς πού πολέμησαν εναντίον της, γιά νά κερδίσει λίγες ψήφους, δέν σέβεται τις αρχές της παρατάξεως του και τοΰ Ελληνικού λαού και θέτει σε δεινή δοκιμασία τήν αξιοπιστία του.
(Έδημοσιεύθη και εις τήν εφημερίδα «ΑΞΙΑ»).